Welkom in de 17e eeuw waarin de zon nog om de aarde draait en je voorzichtig moet zijn met het publiceren van je onderzoeken. In Galileo Galilei speel je een wetenschapper die het sterrenstelsel in kaart probeert te brengen. Dit doe je door op je eigen spelersbord je telescoop te richten naar de acties die voor jou gunstig zijn. Verzamel dobbelstenen, schrijf in je boeken en probeer vooral niet gepakt te worden door de inquisitie, want dat gaat je de kop kosten!

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Hoe speel je Galileo Galilei?

In Galileo Galilei probeer je zoveel mogelijk sterrenpunten te verzamelen, deze zijn afgebeeld op ontdekkingskaarten op het centrale speelbord. Je doet dit door op je eigen spelersbord je telescoop naar de juiste acties te draaien. Deze acties verschuiven na het selecteren weer terug en vormen zo een rondel-systeem. Veel van de acties die je zult doen is het pakken of ophogen van je dobbelstenen, die komen in de drie primaire kleuren. Als je dobbelstenen hoog genoeg zijn dan wordt het tijd om te observeren en die dobbelstenen in te leveren als primaire kleur of door ze te combineren om bijvoorbeeld een paarse kleur te vormen.

Eén van de dingen waar je op moet letten bij het observeren is de inquisitie. Krijg je namelijk een inquisitiepoppetje, dan plaats je die op je bord en is die aan het einde van het spel veel minpunten waard. Die wil je dus naar rechts hebben om minder negatief te laten zijn. Echter, áls er minstens één naar rechts gaat, dan ga je ook direct de bijbehorende stappen op het tribunaal naar links of rechts. Je raadt het al: daar zitten ook behoorlijk wat min- of pluspunten aan vast. Zorg er dus voor dat áls er één beweegt er ook meteen een aantal meebewegen.

Op je spelersbord zijn natuurlijk hulpmiddelen afgebeeld die het gemakkelijker maken om te observeren en ook nog eens bonussen geven. Daarnaast heb je zogeheten kwadranten die je verzamelt om extra acties te doen of om meer inquisitieleden tegelijk te kunnen verplaatsen. Ten slotte leg je bij de voorbereiding van je spel ook vier verschillende doelen en universiteiten klaar waar je naartoe gaat racen, want des te eerder je het bereikt des te meer punten en daarnaast ook een groter voordeel tijdens het spel dan je tegenstanders. Zo speel je Galileo Galilei lekker door totdat de stapel met kaarten op is, dan tel je je punten en minpunten en bepaal je wie de beste sterrenkundige onder jullie is.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Wat is daar bijzonder aan?

Het meest bijzondere aan Galileo Galilei is toch wel de telescoop. Dat mooie ding op je bordje kan je draaien en richten op de actie die je wilt kiezen. Is het een gimmick of echt van toegevoegde waarde? Ik vind dat het een gimmick met toegevoegde waarde is. Je kan natuurlijk zeggen dat het een rondel is omdat hij alleen maar verder kan en dan weer opnieuw begint en dan moet ik je gelijk geven. Maar het gaat het er bij spellen om dat je het leuk hebt en ik kan je zeggen dat iedereen aan tafel het vet vindt om die telescoop te draaien!

Maar even serieus, wat is er bijzonder aan Galileo Galilei? Het thema is goed en leuk, de gameplay is goed en leuk, maar het meest springt dan toch de inquisitie eruit. Je wilt je acties goed timen om zo min mogelijk last van die rode poppetjes te hebben en dat lukt de ene keer beter dan de andere. Als je echt goed op je inquisitie wilt inspelen, dan moet je op iets anders inleveren. Je zal bijvoorbeeld minder goed op de universiteitssporen kunnen spelen en dan gaat een andere speler er vandoor met die punten.

De ontdekkingskaarten (die met die sterren) zijn overigens dubbelzijdig. Je kan namelijk deze kaarten ook als boeken verzamelen en ze zo bij je tableau te leggen. Als je dan gaat schrijven mag je boektegel helemaal naar rechts over alle kaarten die je gespeeld hebt. Dat wil dus zeggen dat je minder acties nodig hebt om alle voordelen die je dan passeert te verkrijgen, maar dan moet je dus weer eerst al je acties aan het aanschaffen van die kaarten spenderen… Yep, we hebben weer een eurogame met veel manieren om punten te halen en alle acties zijn in principe goed als je maar focust!

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Observeren kan je leren!

In Galileo Galilei worden je ‘grondstoffen’ gerepresenteerd door observatiedobbelstenen: rode, gele en blauwe. die kunnen weer gecombineerd worden tot oranje, paars of groen. De waarde van de dobbelstenen geeft hun kracht aan en het charmante aan dit spel is dat bij het ophogen van je dobbelstenen je meteen ál je dobbelstenen van de betreffende kleur mag verhogen. Dus als je twee gele stenen hebt en je kiest voor het verbeteren van geel, dan mag je ze allebei in waarde ophogen. Die kleine regel zorgt ook weer voor een extra keuze, ga je nu al verhogen of wacht je tot je er meer van dezelfde kleur hebt?

De universiteiten geven je gelukkig houvast bij je keuzestress. Elk spel liggen er vier willekeurige universiteiten waar je les kan gaan geven, je marker gaat dan omhoog en dit betekent twee dingen: een direct effect en een multiplier voor de eindtelling. Je kan dus bij aanvang al goed uitstippelen waar jouw spel om gaat draaien vandaag. Ik had trouwens de neiging om te schrijven dat je een direct voordeel kreeg, maar als je nieuwe inquisitiepoppetjes krijgt of als ze gaan verplaatsen kan je met slechte timing hier misschien wel een groot nadeel aan hebben. Toch weer terug naar de tekentafel dan.

Eén van de universiteitssporen speelt in op kometen. Eén van mogelijke acties is namelijk het bekijken van kometen. Deze liggen in eerste instantie op je spelersbord, maar die kan je vrijspelen met acties. Dan komen ze bij de observatiekaarten te liggen en bieden je korting. Als je dan een kaart koopt met korting schuift de komeet naar beneden om voor twee (!) korting mee te tellen bij je volgende observatie. En alsof dat nog niet mooi genoeg is krijg je daarna ook nog eens een bonus en mag je een effect uitzoeken waarop je de komeet neerlegt. Op kometen spelen is misschien wel mijn favoriete strategie.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Grote namen met grote prestaties

Je speelt in Galileo Galilei natuurlijk een wetenschapper. Dat hebben ze in dit spel leuk gedaan doordat je een wetenschapper mag kiezen en naast je spelersbord te leggen. De voorkant is niets speciaals (behalve een spelershulp voor de kwadranten), maar de achterkant is voor elke speler anders. Deze asymetrische spelerskrachten zijn vrij gemakkelijk te spelen en bieden toch een leuk verschil onder de spelers. Hierdoor ben je altijd jaloers op de andere speler en kan die toch altijd iets beters dan dat jij kan. Maar bij het volgende potje draai je de rollen om en heb je natuurlijk precies hetzelfde gevoel.

Een andere grote naam, maar nu uit 2024, is natuurlijk Tomáš Holek. Deze nieuwe spelontwerper heeft drie mooie spellen in één jaar op de markt gebracht. Naast Galileo Galilei heeft hij ook SETI (lees mijn review hier) en Tea Garden gemaakt. Alledrie de spellen zijn in mijn ogen goede spellen en zijn ook altijd leuk om te spelen, maar als ik een rangorde moet maken dan denk ik wel dat Galileo Galilei op nummer 3 komt. De mechanismes van Tea Garden spreken me dan toch meer aan en het gewicht van SETI past wel in mijn straatje.

Wat je tussen de regels doorleest is dat Galileo Galilei al met al niet heel vernieuwend is, maar dat vind ik niet erg bij dit spel. Zoals ik al schreef zijn thema en gameplay solide, die combinatie in een spel dat niet al te complex is (2.90 uit 5) vind ik erg prettig.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Gameplay: Solide gameplay en voor het gewicht van het spel zeker in orde. Vernieuwend? Niet per se, maar is voor deze niet nodig.

Kwaliteit: De kwaliteit van de materialen is goed en de kaarten zijn lekker groot. De bordjes hebben we een beetje de neiging om krom te trekken 🙁

Vormgeving: Het spel ziet er mooi uit en past goed in het thema. De telescopen zijn natuurlijk de selling points van het spel maar behalve dat is alles er omheen ook dik in orde.

Duurzaamheid: Door de wisselende doelen wil je het graag opnieuw spelen. Hij is bij mij nu ook al best wel wat op tafel gekomen, maar met zo verschrikkelijk veel verschillende spellen weet ik niet hoe lang hij dat blijft doen.

Interactie: Je bent eigenlijk voornamelijk met je eigen machientje bezig, maar door het race-element waarbij je de eerste wilt zijn heb je nog wel wat interactie en zal je dus je tegenstanders in de gaten moeten houden.

Galileo Galilei is voor mij een spel dat ik erg graag wilde hebben en ik ben er ook heel blij mee. Hij komt zeker nog op tafel, maar dan wel met een publiek dat van familie+-spellen houdt of als ik gewoon even zin heb om lekker weg te spelen met een wat lichter spel. Ik blijf Tomáš Holek’s spellen vergelijken (misschien moet ik daarmee stoppen) en dan blijft Tea Garden toch meer hangen omdat die net wat unieker is. Dus met het juiste publiek ben ik heel tevreden.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Wat ik verder nog kwijt wil

Ik merk dat ik de laatste jaren erg snel een spel heel erg graag wil hebben vanwege het thema (en dat voor een eurogamer…) en dat ik daarmee ook andere spellen sneller voorbij scroll. Aan de andere kant, als ik ergens één goed of leuk mechanisme hoor dan kan ik daar ook meteen aangehaakt of juist afgehaakt zijn. Gelukkig zijn er altijd veel influencers die me wijzen op goede spellen en geeft The Hotness bij boardgamegeek me ook houvast.

Er zijn ook zo verschrikkelijk veel (leuke) spellen!

Wat vind jij?

Heb jij ook een ontdekking gedaan waarvan je denkt: dat was leuk, maar ik niet precies uitleggen waarom? Laat het ons weten in de comments, wij zijn erg benieuwd!