Oei, ik liet net een theekopje kapotvallen. Nouja, dan repareer ik dat wel door het te lijmen met gesmolten goud. Klinkt vreemd? In Japan niet, daar geloven ze dat deze reparatie bij de historie van het theekopje hoort. In Kintsugi is dat precies wat je gaat doen: servies verzamelen, het kapot gooien en dan repareren voor nog meer punten. Snake drafting, met de klok mee en daarna tegen de klok in een kaart kiezen, staat hier centraal in het korte spel van een kwartiertje. Trek je kimono aan en ga zitten, kopje thee?

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Hoe speel je Kintsugi?

Kintsugi bestaat uit een stapel kaarten waar serviesgoed op is afgebeeld. In elke ronde zal je twee kaarten pakken uit het aanbod en aan je collectie toevoegen. Dit doe je op een ‘snake draft’-manier die ik tot nu toe altijd de Catan-stijl noemde blijkbaar, daar plaats je één voor één met de klok mee het eerste huisje en daarna nog een keer maar dan tegen de klok in.
Terug naar Kintsugi, stel je bent met drie spelers, dan leg je zeven kaarten van de stapel op tafel, beginnend bij de startspeler en met de klok mee pak je er allemaal één en daarna doe je dat tegen de klok in nog een keer. Je krijgt dus twee nieuwe kaarten in een ronde en per kaart kies je of je hem wilt houden of liever wilt verkopen voor koban (gouden munten). Deze heb je namelijk later nodig.

Aan het einde van de ronde blijft er één kaart liggen en ligt er nog één op de stapel. Al je servies van die twee soorten valt dan stuk, deze draai je en je mag je koban uitgeven om ze te repareren. Je draait ze dan naar de achterzijde die meer waard is, dat servies kan ook niet meer kapotvallen.

Als de stapel leeg is eindigt het spel en moet je het kapotte servies wegleggen. Het servies dat nog intact of gerepareerd is levert punten op. Elke soort heeft een andere manier van scoren. Zo krijgt bijvoorbeeld de speler met de meeste theebussen zes punten en vermenigvuldigen schoteltjes de punten voor de kopjes die je hebt.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Wat is daar bijzonder aan?

Dus, in een ronde pak je kaarten en verzamel je ze. That’s it? Dat was precies mijn gedachte bij de uitleg, maar tijdens het spelen kom je erachter dat het stiekem heel erg tactisch en leuk is. De snake draft zorgt er namelijk voor dat je moet kiezen wat er voor de andere spelers overblijft, maar ook welk servies kapot zal vallen. En voor dat laatste heb je weer genoeg koban nodig, maar dan heb je weer minder servies om te houden. Keuzes, keuzes, keuzes.

Wat bij mij pas later klikte is dat je in Kintsugi juist wél wilt dat je servies kapot valt. Ik ben geneigd om zo te kiezen dat hetgeen dat overblijft (en dus kapot zal vallen) de soorten servies zijn die vooral bij tegenstanders liggen. Maar, dan repareren zij die en is hun servies meer waard geworden! Damn, dom van mij, niet meer doen. Dus: nieuwe focus. Ik ga zo selecteren dat mijn eigen servies kapot valt, maar nu geef ik juist goede combo’s weg aan de anderen. Aarghh! En ik maar denken dat het een rechtlijnig simpel spel was.

Eerlijk is eerlijk, ik las de regels, ging aan de gang en kon de fun nog niet zien in het spel. Hoe kan een spel met maar één mechanisme (okay, twee: het repareren aan het einde van de ronde vergat ik even) nou leuk zijn? Kaarten pakken, sets scoren en klaar dacht ik. Maar het is wel echt verrassend hoe leuk dit korte spel uitpakt. En Kintsugi is natuurlijk niet de enige waarbij je een collectie opbouwt en die pas aan het einde scoort. Denk maar eens aan Cascadia of Faraway. Daar bestaat je beurt ook simpelweg uit iets plaatsen in je tableau om aan het einde van het spel te scoren. En ook dat is verdomd leuk! Lees hier en hier wat wij van Cascadia en Faraway vonden.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Alleen maar goud en komt het spel zonder scheuren weg?

Kintsugi is kort, vlot en is zeker na een potje of twee heel tof, het bevat stiekem veel meer tactiek dan dat je zou denken. Het blijft wel belangrijk om juist die interactie op te zoeken. Als spelers vooral naar hun eigen kaarten kijken en niet veel met anderen bezig zijn, dan zal het spel tegenvallen. Het is dus zaak om aan te sporen veel rekening te houden met anderen om het spel leuker te maken.

De artwork werkt hier ook niet helemaal in mee. Het onderscheid tussen de intacte grijze kant en de gerepareerde kant van de kaarten mag van mij duidelijker. Ook wordt de scoring van sommige soorten servies niet direct begrepen. Scoren kopjes zonder schoteltjes nou wel of niet? En moeten ze dezelfde kleur hebben? Ik heb het opgezocht: nee dat hoeft niet. Daarnaast lijken de icoontjes voor het kopje en de kom toch wel erg veel op elkaar. Maar ja, speel het een keer of twee, misschien drie, en je gaat deze vragen niet meer hebben.

Komt het dan veel op tafel? Dat weet ik niet, na een zwaar spel is deze echt wel leuk om mee af te sluiten. Ik denk wel dat je hem regelmatig moet spelen om de lol er in te blijven houden. Hoe langer je hem niet speelt, hoe meer je de toffe strategieën vergeet en dat zal het speelplezier wel minder maken. Conclusie: Binnen handbereik houden en dan komt het goed.

Mijn beoordeling

Gameplay: In het begin was ik niet onder de indruk, maar dat komt doordat ik de waarde van gebroken servies niet goed wist in te schatten. Als je dat goed bij alle spelers onder de aandacht weet te brengen, dan is het een tof spel!

Speelbaarheid: Je speelt het spel écht in 15 minuten en dat is top. De spelvoorbereiding bestaat uit het schudden van een stapel kaarten en de koban op tafel leggen, daarna kan je direct beginnen. De snake draft houdt iedereen bij het spel en de scoring is goed bij te houden.

Vormgeving: De grijze/witte kanten van de kaarten zijn voor mij te weinig onderscheidend als je snel over de tafel kijkt. Ook de kommen en de kopjes zijn niet heel duidelijk, dat is jammer. Verder doet de vormgeving en het materiaal wat het moet doen.

Prijs/kwaliteit: Het kleine doosje kost je €16, dat is een mooi bedrag dat ik er graag voor over heb.

Handleiding: Prima handleiding met voorbeelden over de scoring. Het was wel mooi geweest als je bijvoorbeeld de meer bijzondere scoring zoals kop-en-schotel er beter in uitgelegd was.

Kintsugi is een spel dat je snel even tussendoor speelt en waar je elke keer meer van gaat houden. Je eigen tableau opbouwen is iets wat altijd al wel bevredigend werkt, maar hier hebben ook de kaarten die je niet selecteert direct invloed op je spel. Dat maakt dat Kintsugi met haar eenvoudige regels toch diepgang bereikt. Je gaat toch net even langer nadenken en om je heen kijken wat de impact op je tegenspelers is. Pluspunt voor de interactie dus, deze mag in mijn collectie blijven.

Wat ik verder nog kwijt wil

Ik speel met mijn vrienden veel zware Eurogames en dan is het voor mij lastig om een spel als Kintsugi op tafel te krijgen helaas. Het spel is wat mij betreft dan ook meer een familiespel waarbij je snel even tussendoor een spelletje doet. Op de doos staat 10+, maar ik ga hem toch al snel eens met mijn dochters van acht en zeven proberen, het is namelijk wel een hele mooie introductie voor set-collection en het draften van kaarten.
Zo kom ik er toch nog aan toe om deze kleinere spellen te spelen en draagt het weer bij aan de opvoeding. Nog een paar jaar en dan kunnen ze meespelen met de grotere spellen als De Verdwenen Ruïnes van Arnak.

Nog een kleine tip ter afsluiting: Zorg er voor dat je versnaperingen bij het spel in plastic- of bamboebakjes serveert. Dat scheelt je een hoop goud om al je servies te lijmen!

Wat vind jij?

Kintsugi is gebouwd om het mechanisme ‘snake draft’. Zijn er ook andere spellen die in je opkomen waarbij één mechanisme centraal staat? Ik ben benieuwd, laat het vooral weten in de comments!