De sneeuw glinstert nog op de metalen romp van je mech terwijl je het dorp inloopt. Boeren kijken op, even bang, even hoopvol. Je bent niet gekomen om te vechten, maar om je volk te helpen. Toch weet je: in Scythe ben je nooit ver van conflict, zelfs als je er niet om vraagt.

Wat voor spel is Scythe?

Scythe is een strategisch bordspel voor één tot zeven spelers, ontworpen door Jamey Stegmaier en prachtig geïllustreerd door Jakub Rozalski. Je speelt in een alternatief Oost-Europa rond de jaren 1920, waar grote mechanische robots (bekend als mechs) het landschap domineren. Elke speler vertegenwoordigt een factie die probeert welvaart op te bouwen, gebieden te veroveren en diens stempel te drukken op het vervallen imperium van ‘The Factory’.

Wat Scythe uniek maakt, is dat het géén typische oorlogsgame is. Hoewel er gevechten zijn, draait het spel veel meer om efficiëntie, planning en timing. Er zijn geen dobbelstenen en weinig geluk – dit is eurogame-terrein, maar dan met een flinke dosis sfeer. Dit spel is heel snel uitgegroeid tot een van onze grote favorieten en wij leggen deze met veel plezier op tafel, zowel met zijn tweeën, maar ook zeker met meer spelers.

Lees verder onder de afbeeldingen >

Hoe werkt Scythe?

Elke speler heeft een eigen factiebord en een eigen ‘player mat’ met acties. In je beurt kies je één van vier secties op je bord: bijvoorbeeld ‘Bewegen’, ‘Produceren’, ‘Handelen’ of ‘Aanvallen’. Onder elk vakje zit ook een bonusactie die je tegen betaling mag uitvoeren. De truc zit hem in het combineren van deze acties en in het optimaliseren van je economie: grondstoffen verzamelen, gebouwen neerzetten, je leger uitbreiden én populariteit behouden.

Er zijn veel wegen naar de overwinning, want het spel eindigt zodra iemand zes ‘achievement stars’ heeft verdiend – bijvoorbeeld door gevechten te winnen, mechs te bouwen, je rekruten te verzamelen of je economie te maximaliseren. Maar wie dan wint? Dat hangt van je geld af. En je geld komt uit… bijna alles wat je doet. Efficiëntie loont!

De tekst loopt door onder de Instagrampost

Waarom ben ik zo’n fan?

De sfeer. Echt, wat een sfeer. De wereld van Scythe voelt geloofwaardig en levendig, mede dankzij het unieke artwork. De combinatie van boerenland en industriële mechs is niet iets dat je elke dag ziet.

De spanning. Elk potje voelt als een puzzel. Je kijkt naar je tegenstanders, telt hun acties, probeert in te schatten wanneer iemand gaat toeslaan. Er is altijd iets op het spel. Soms letterlijk.

De veelzijdigheid. Iedere factie speelt anders. En doordat je player mat willekeurig wordt gekoppeld aan een factie, krijg je elke keer een andere combinatie. Je wordt gedwongen om je strategie aan te passen. Geen twee potjes zijn hetzelfde.

De engine-building. Alles wat je doet, maakt je sterker. Elke actie die je slimmer uitvoert, maakt je volgende beurt beter. Dat gevoel van groei zit zó goed in elkaar.

Maar het is niet voor iedereen…

Het is geen lichte kost. De regels zijn niet extreem ingewikkeld, maar het is wel veel. Veel symbolen, veel opties, veel afhankelijkheden. Voor beginnende spelers kan het overweldigend zijn.

Weinig directe actie. Sommige spelers verwachten bij een spel met mechs veel knal-boem-actie. Maar in werkelijkheid kun je Scythe winnen zonder ook maar één gevecht. Dat moet je liggen. Wij vinden dit juist heerlijk als we samen een potje spelen. Gewoon lekker bezig zijn met het uitbreiden van je gebied en het najagen van de persoonlijke opdrachten zonder in gevecht te gaan. Onze kinderen denken hier dan weer heel anders over, die vinden het opzoeken van gevechten juist geweldig. Dit kan dus soms wat botsen.

Downtime bij grote groepen. Speel je met zes of zeven spelers, dan kunnen beurten soms lang duren. Gelukkig helpt de solitaire-achtige structuur – je kunt veel plannen tijdens andermans beurten.

Lees verder onder de afbeeldingen >

De ervaring aan tafel

Ons eerste potje Scythe was stroef. We waren onder de indruk van het bord, maar verdwaalden een beetje in de opties. Pas na een paar beurten viel het kwartje. En toen… waren we verkocht. De balans, de flow, de keuzes – alles klopte. Elke beurt voelde belangrijk. En elke overwinning verdiend.

Sindsdien is Scythe uitgegroeid tot een van onze meest gespeelde spellen. En hoewel het soms even duurt om het op tafel te krijgen, is het altijd weer genieten als het lukt.

Onze jongens spelen Scythe ook graag mee, waarmee het wel aangeeft dat de toegankelijkheid ondanks de vele mogelijkheden helemaal op orde is. Zij vinden het fantastisch tof om hun land uit te breiden en in gevecht te gaan met de andere partijen. Kanttekening, zij spelen regelmatig spellen mee, maar zijn soms te onrustig om Scythe te beginnen door de wat langere speelduur.

Als ik dan toch nog een minpuntje moet geven is het dat de miniaturen die erbij zitten geen recht doen aan de verdere artwork van dit spel, ongeverfd steken ze wat af met de rest van de componenten. Gelukkig is miniaturen verven ook een hobby van mij en was dit zo opgelost.

Wat vind jij?

Heb jij Scythe al gespeeld? Laat weten welke factie jouw favoriet is en of jij liever vredelievend speelt of juist de aanval kiest. En als je vragen hebt of twijfelt of dit spel iets voor jou is – laat een reactie achter hieronder!