The Fellowship of the Ring Trick-taking game – we’re going on an adventure!

The Fellowship of the Ring Trick-taking game – we’re going on an adventure!

We kunnen maar geen genoeg krijgen van The Lord of The Rings en dat weten spellenuitgevers. Daarom is er een nieuw spel dat zich volledig in het boek The Fellowship of the Ring van J.R.R. Tolkien afspeelt. Dit nieuwe slagenspel is coöperatief en volgt een verhaal gedurende 18 scenario’s. In The Fellowship of the Ring Trick-taking game zal elk scenario anders zijn en nieuwe karakters, regels en gebeurtenissen bevatten. Eigenlijk doet het me verdacht veel denken aan The Crew: The Quest for Planet Nine. Dat spel vind ik heel erg tof, dus dan is de vraag of The Fellowship of the Ring Trick-taking game dat ook is. Ga je mee op avontuur?

Artikel gaat verder na de afbeelding >

The Fellowship of the Ring Trick-taking game ligt uitgepakt met de speelkaarten op een doek. De eerste vier karakters van het spel staan opgesteld achter de doos.
Het spel met de vier startkarakters | foto: Mmaartijn

Hoe speel je LoTR: FotR Trick-Taking Game?

The Fellowship of the Ring Trick-taking game is een coöperatief slagenspel. Dat wil zeggen dat het bestaat uit kaarten met een nummer en een soort. Deze worden verdeeld en dan ga je slagen spelen. Eén speler speelt de eerste kaart, bijvoorbeeld Forest 7 en dan met de klok mee moet de rest ook een Forest-kaart spelen of een andere als diegene geen Forest-kaarten heeft. Als alle spelers een kaart hebben gespeeld krijgt de speler die het hoogste cijfer van de ‘kleur van de slag’ alle kaarten en wint zo de slag. Dan begint diegene de volgende slag met een nieuwe kaart en zo ga je door totdat alle kaarten gespeeld zijn en de slagen onder de spelers verdeeld zijn.

So far so good, een slagenspel dus, net als bijvoorbeeld Klaverjassen, Hartenjagen of The Crew: The Quest for Planet Nine. Die laatste is ook coöperatief en The Fellowship Trick-taking game doet ongeveer hetzelfde (maar dan zonder troefkaarten): Vóór de eerste slag moet je namelijk bepalen wie welke rol heeft en daarmee welke doelen moet behalen. De speler met de Ring-1-kaart (The One Ring) speelt Frodo en moet 2 of meer Ring-kaarten in slagen winnen. Een andere kiest bijvoorbeeld Bilbo die drie of meer slagen moet halen, Gandalf die er minstens één moet halen of Pippin die de minste slagen van alle spelers moet krijgen.

Sommige karakters mogen ook nog eerst een kaart ruilen met een andere speler om zo samen tot de beste setup te komen. En dan kan je beginnen met je eerste scenario, want net zoals The Crew zijn er meerdere scenario’s. The Fellowship of the Ring Trick-taking game heeft er in totaal 18 waarbij er elke keer nieuwe karakters uit het eerste boek van J.R.R. Tolkien voorbij komen, ja er zitten veel meer karakters in dan je in de films te zien krijgt! Ik heb zelf de eerste zes scenario’s gespeeld, maar heb alvast gespiekt voor je: je gaat zo’n 39 karakters, een aantal gebeurtenissen en verschillende items tegenkomen in dit verhaal.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Je zit middenin het spel en ziet het karakter Frodo voor je. Er wordt een Shadow-slag gespeeld en Frodo heeft al twee slagen behaald.
Dat is een lekkere slag met Ringkaart voor Frodo | foto: Mmaartijn

Wat is daar bijzonder aan?

We kunnen er niet onderuit om The Fellowship of the Ring Trick-taking game met The Crew te vergelijken. Beide doen namelijk ongeveer hetzelfde, en toch vind ik deze veel leuker. Ik denk dat het komt door het thema, en ja, ik heb al vaak moeten aanhoren dat er geen thema in zit omdat het simpelweg een slagenspel met wat doelen is… Maar ja, door het thema heb ik wel het gevoel dat het op volgorde doorlopen van de missies beter aanvoelt dan bij The Crew, daar trek je immers een aantal willekeurige doelen en zitten er kleine extra regels per scenario die oplopen in moeilijkheidsgraad (al zijn daar ook de meningen over verdeeld).

In The Fellowship of the Ring Trick-taking game is wat mij betreft aan alles gedacht om het Lord of The Rings-gevoel zoveel als mogelijk over te brengen. De karakters komen op dezelfde volgorde voorbij als in de boeken, de scenario’s hebben wat fluff text die je wat context geven (al valt die tekst behoorlijk tegen) en de regels van de scenario’s staan afgebeeld op pagina’s van een boek. Daarnaast is alles ook mooi vormgegeven in een soort van glas-in-loodraam stijl. Grote blij voor Martijn.

De scenario’s die ik heb gespeeld waren trouwens allemaal short. Dat wil zeggen dat als je wint met de gekozen karakters, je het scenario direct gewonnen hebt samen. Yay! Maar er komen ook long scenario’s aan, die speel je over meerdere rondes zodat elk beschikbaar karakter voor dat scenario een keer meedoet. Je hebt dan pas gewonnen als alle karakters een keer in een winnende ronde hebben meegedaan. Dat geeft denk ik wel een leuke twist omdat je dan goed moet kijken welke karakters bij elkaar passen en hoe je daar met de uitgedeelde handkaarten een succes van kan maken. Lang verhaal kort (pun intended): Er is genoeg te ontdekken.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Het doosje en de speelkaarten worden afgebeeld. In het doosje zijn drie vakken, de linker is al open maar de andere twee zitten nog geheimzinnig dicht.
Nog zoveel te ontdekken in Part 1 & Part 2 | foto: Mmaartijn

One Ring to rule them all!

In The Fellowship of the Ring Trick-taking game doet Frodo (zover als ik tot nu toe weet) natuurlijk in elk scenario mee. Is het spel dan niet heel gemakkelijk als je simpelweg twee ringkaarten moet verzamelen van de vijf? En de doelen van die andere karakters leken nou ook niet zo moeilijk… Daar komt wel een twist aan, ten eerste zijn er geen troefkaarten zoals ik al schreef. Je kan dus Ring-kaarten alleen bemachtigen door ze bij een andere slag mee te geven of een slag te starten met een hoge Ring-kaart. Maar de echte twist natuurlijk The One Ring.

De speler die The One Ring in handen heeft móet Frodo spelen. Fijn, dan weet de groep in ieder geval al van één kaart wie die heeft. En dat is precies die ene kaart met een speciale regel: Frodo mag namelijk zelf kiezen of hij de slag met deze kaart wil winnen of wil verliezen. Dat maakt het een leuk tactisch spelletje omdat je deze kaart goed moet timen. Je mag hem natuurlijk pas spelen als je de kleur van de slag niet kan bekennen.

Over de kleur van de slag gesproken, had ik al gezegd dat je niet zomaar een slag met een Ring-kaart mag starten? Dat mag pas vanaf het moment dat er bij een andere slag een Ring-kaart gespeeld is. Je moet dus eerst een kleur bij een speler wegspelen voordat er Ring-kaarten gespeeld kunnen worden en daar kan je met bepaalde karakters goed op inspelen door handige kaarten te ruilen bij de start van het scenario. Leuk hè, al die laagjes in The Fellowship of the Ring Trick-taking game?

Artikel gaat verder na de afbeelding >

De speelkaarten liggen op tafel met bovenop de One Ring kaart uitgelicht.
My precious! | foto: Mmaartijn

…to bring them all and bind them.

Ik heb niet heel lang geleden een review geschreven voor The Lord of the Rings: Duel for Middle Earth, wat eigenlijk een nieuwe versie was van 7 Wonder: Duel. Nu hebben we The Fellowship of the Ring Trick-taking game die ons sterk doet denken aan The Crew. Moeten we nu echt alles omzetten in een Lord of the Rings-thema? En is het dan ineens heel tof? Dat niet meteen natuurlijk, en ik begrijp het in het geval van Duel for Middle Earth omdat dat echt een nieuwe implementatie is van de 7 Wonders-variant. The Fellowship of the Ring Trick-taking game voelt voor mij wel echt als unieke game en niet zomaar weer een dertien in een dozijn.

Okay, nieuwe game dus. Maar voelt het LoTR aan? Dat staat er natuurlijk een heel stuk verder vanaf dan bij bijvoorbeeld Lord of the Rings: Journeys in Middle Earth omdat dat een story driven spel is waar je met je karakter vanalles meemaakt. De karakters daar spreken ook heel erg door in te spelen op de eigenschappen van de rassen. Ook moet je van The Fellowship of the Ring Trick-taking game niet verwachten dat je de kwaadaardige Sauron gaat verslaan, je gaat simpelweg je slagen halen. Als je Sauron wil verslaan (of wilt spelen) dan kan je beter War of the Ring (second edition) spelen, al moet je daar wel wat meer tijd voor nemen dan de 20 minuutjes voor een klein slagenspelletje 😉 Ik heb gehoord dat War of the Ring: The Card Game ook een goed alternatief voor het bordspel War of the Ring is, maar helaas kan ik je dat niet uit eigen ervaring vertellen.

Ben je toch fan van scenario’s en wil je een wat lichter spel spelen? Bekijk dan eens The Lord of the Rings: Adventure Book Game van Ravensburger uit 2023. Dit spel neemt je door de trilogie heen in acht scenario’s en is family friendly, easy to learn en net als The Fellowship of the Ring Trick-taking game is die coöperatief. Ook heeft hij een wat kortere speelduur van zo’n 30 minuten per scenario dus je kan De Ring gemakkelijk in Mount Doom gooien tussen het avondeten en de koffie in 🙂

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Er wordt weer gespeeld, ditmaal zie je Bilbo. De blauwgrijze kaarten van de Mountains worden gespeeld.
Pippin slaat zijn slag | foto: Mmaartijn
Review inladen…

Gameplay: The Fellowship of the Ring Trick-taking game speelt lekker weg zoals elk slagenspel. Wellicht is het soms wat te eenvoudig, maar door de nieuwe elementen per scenario blijf je zeker geboeid.

Vormgeving: Super! De artwork vind ik echt fantastisch, maar ook de manier waarop regels uitgelegd worden op de scenariokaarten is erg duidelijk en overzichtelijk. Veel fijner dan in zo’n boekje bij The Crew bijvoorbeeld.

Duurzaamheid: Ik ben in ieder geval 18 scenario’s geboeid, maar of het daarna nog leuk is? Geen idee. De spelregels beschrijven wel dat je willekeurige elementen kan combineren, maar dan denk ik dat ik simpelweg gewoon weer zal beginnen bij het eerste scenario, als ik dat al doe…

Prijs/Kwaliteit €25 voor een doosje met een slagenspel is best wel wat, The Crew is met €15 dan al een tientje goedkoper. Toch merk je dat tientje verschil wel in de kwaliteit die je in het doosje ontdekt. De afwerking is stukken beter en de kaarten zitten op een handige manier in de doos waardoor je gemakkelijk doorspeelt naar het volgende scenario.

Interactie: Doordat het spel coöperatief is en doordat je jouw eigen karakter kan kiezen op basis van wat je in je hand hebt ben je altijd betrokken. Daarnaast zijn er dus ook nog mechanismes die er voor zorgen dat je kaarten aan anderen afstaat en weer terugkrijgt. Je zult dus echt sámen moeten spelen.

The Fellowship of the Ring Trick-taking game gaat als warme broodjes over de toonbanken. Er zijn al verschillende plekken waar hij al helaas niet meer op voorraad is, en dat begrijp ik. Deze hype wilde ik even niet missen dus heb hem besteld en ben daar erg blij mee. Ondanks dat het thema erg dunnetjes bestaat, is hij er wel voor mij. Slagenspellen zijn sowieso leuk en snel geleerd. Dat maakt dat ik dit met spellenvrienden kan spelen, maar ook met vrienden die minder spellen spelen en meer van traditionele kaartspellen zijn. Dit is een blijvertje.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Nogmaals is de doos afgebeeld met de startkarakters. Onder de doos liggen de speelkaarten.
For even the very wise cannot see all ends. (J.R.R. Tolkien, The Fellowship of the Ring) | foto: Mmaartijn

Wat ik verder nog kwijt wil

The Fellowship of the Ring Trick-taking game speelt zich slechts over de tijdsspanne van het boek The Fellowship of the Ring af. Je eerste vraag is dan natuurlijk: En hoe zit dat met The Two Towers en The Return of the King? Dat heb ik voor je opgezocht en, shhh, niet verder vertellen, designer Bryan Bornmueller heeft in deze video aangegeven er mee bezig te zijn. Dat houden we dus in de gaten voor je, en vooruit, ik zal ook die spellen voor je spelen zodat ik je kan vertellen of het de moeite waard is om ook die slagen nog te halen 😉

Wat vind jij?

Weer een Lord of the Rings-spel en weer vind ik het leuk. Ik weet niet of het mijn favoriet is, maar dat komt vooral omdat er een grote diversiteit aan mechanismes en doelgroepen is. Heb jij wel een favoriet? Laat het me vooral in de comments weten!

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=429293
Castle Combo – verslavende 3 x 3 combo

Castle Combo – verslavende 3 x 3 combo

Wat ben ik gek op een spel dat lekker weg speelt en mij toch laat twijfelen met elke beslissing. Castle combo weet voor mij die sweet spot precies te raken. Dit jaar komt Castle Combo ook uit bij White Goblin Games. Er zijn genoeg mensen die Castle Combo vergelijken met Faraway. En hoewel er overeenkomsten zijn tussen de twee, spelen ze toch heel anders. Ook stond Castle Combo in mijn favoriete 2024 spellen, waarom kon ik er zo vorstelijk van genieten?

tekst gaat verder na de afbeelding >

Alle componenten liggen op tafel en het spel is ten einde
Castle Combo | Foto: Isabel

Hoe speel je het spel?

In Castle combo maak je een tableau van 3 bij 3 kaarten. In je beurt pak je een kaart van of de kasteelrij of de dorpsrij en plaats je die in je tableau. Vervolgens activeer je de kaart en is de volgende speler aan de beurt. De volgende kaart mag je naast, boven of onder de liggende kaarten plaatsen. Na negen rondes is het spel afgelopen en gaat iedereen scoren. Elke kaart heeft zijn eigen regel hoe het punten scoort. Zo kan je punten scoren als de kaart aan de rechterkant van jouw tableau ligt of scoort een kaart punten als je geen ridderkaarten (kaarten met rode schildjes) hebt gepakt.

De meeste kaarten scoren waarbij je schildjes moet hebben in de rij of kolom. Elke kaart is een personage en heeft één of twee schildjes. Thematisch gezien zijn de schildjes de klasse waar de personages bij horen. Hier houdt het thema ook een beetje op, maar zo zegt de ‘huppeldepup’ dat elk geel schild 3 punten oplevert in deze rij. En dit maakt het spel zoveel beter dan andere spellen, want elke keer als je een kaart plaatst is de plek belangrijk om het meeste eruit te halen. Hieronder een voorbeeldje om het nog wat duidelijker te maken.

tekst gaat verder na de afbeelding >

De kaarten worden gescoord en hier zie je 2 overzichten van tableau's, waarbij Isabel met 9 punten verschil wint van Christiaan.

Isabel wint met 90 punten tegenover 81 van Christiaan | Foto: Isabel

Een gouden economie

Je kan niet zomaar alle kaarten spelen. Naast dat er maar zes kaarten zijn om uit te kiezen, kosten ze ook nog goud. Kaarten die goedkoop zijn, geven in de meeste gevallen minder punten dan de dure kaarten. Je begint maar met 15 goud, daar kan je 2, misschien 3 dure kaarten mee kopen en dat moeten je puntenpakkers worden. Soms moet je iets verder vooruit denken en een kaart pakken die wat minder punten geeft, puur om je schatkist gevuld te houden. Deze balans maken de keuzes zoveel interessanter dan wanneer je elk spel de duurste en beste kan kopen.

Tweelaagse kaarten

Elke keer wanneer je een kaart plaatst, voer je de actie van de kaart uit. Zo geeft de ‘Beggar’  goud per kaart die je al in je tableau hebt. Dat kan maximaal 9 goud zijn als je die als allerlaatste kaart plaatst in je tableau. Maar ja, goud heb je in de meeste gevallen niets meer aan als het spel klaar is. De timing van een kaart plaatsen is heel belangrijk, echter zien andere spelers dat ook.

Doordat elke kaart een actie heeft én aan het eind punten scoort. Zit er veel meer in een kaart en zorgt dat ervoor dat de kaart op verschillende manieren te gebruiken is. Je bent met een enkele kaart al de keuze aan het maken tussen korte termijn en lange termijn. Door die twee lagen wordt het spel extra interessant. Soms passen beide lagen perfect bij jouw plan en dat is hetzelfde gevoel als je Yahtzee gooit. Je denkt dat je gaat winnen, maar die andere worpen, of in dit geval kaarten, moeten ook goed vallen.

tekst gaat verder na de afbeelding >

De Kasteelrij met de Dorpsrij, hier zie je ook de Beggar die eerder als voorbeeld wordt genoemd.
Kasteelrij en dorpsrij | Foto: Isabel

Plannetjes

Yorom heeft eerder al een review geschreven over Faraway en ondanks dat het heel andere spellen zijn, delen ze wel een bepaald gevoel. Je pakt in beide gevallen één kaart per ronde en na acht of negen rondes eindigt het spel en ga je scoren. Je bent bij elke kaart die je kiest een nieuw plannetje aan het maken of je gaat door met een eerder gemaakt plannetje. Bij Castle combo ben je nog eens met veel meer kleine plannetjes bezig, want de meeste kaarten hebben geen invloed op alle negen kaarten in jouw tableau. Dit brengt iets meer chaos met zich mee, maar zorgt er ook voor dat vrijwel iedere kaart nuttig is.

Mijn beoordeling

Review inladen…

Gameplay: Elke beurt probeer je de afweging te maken welke kaart voor jou het beste werkt. Dit kan afhangen van het moment, welke kaarten je al hebt of van wat de andere spelers al hebben.

Speelbaarheid: Misschien bij de eerste keren spelen heb je wat bedenktijd en kan een beurt iets langer duren. Beginnende spelers moeten soms nog wennen aan de icoontjes. De afwegingen zijn echter minimaal en iedereen heeft maar negen beurten. Na een kwartier kan je weer een potje spelen.

Duurzaamheid: Er zitten 78 kaarten in het spel. Een speler speelt er negen kaarten, dus alleen een spel met 5 spelers kom je over de helft van het deck. Daarbij komen de kaarten iedere keer ook nog eens in een andere volgorde. De keuzes zijn ook niet altijd zo vanzelfsprekend. Enige waar ik bang voor ben is dat mijn scoreblad met nog maar 48 bladzijdes opraakt.

Prijs/kwaliteit: De prijs is heel schappelijk en niet veel meer als de meeste dobbelspellen. Zoals ik hierboven al zei, zitten er genoeg kaarten in het spel, dus je krijgt genoeg terug.

Interactie: Interactie is er wel, maar daar ben je zeker je eerste potjes minder mee bezig. Je kan kaarten pakken voor elkaars neus, dat heeft het meeste zin als je met zijn tweeën speelt. Echter de meeste interactie zal zitten in pakken wat de ander niet heeft.

Castle Combo is een leuk tactisch spel, waar je de kaarten probeert de combineren in een drie bij drie tableau. Het speelt snel en heerlijk weg en hebt echt het gevoel een volwaardig spel gespeeld te hebben. Er zit een goede mate van lastige keuzes in. Ik zou het vrijwel iedereen kunnen aanraden. Echter voor beginnende spelers zullen de icoontjes soms wat lastig en veel zijn en voor spelers die niet zo van het tactisch puzzelen zijn, zal dit niet bij je passen. Deze gaat bij mij zeker in mijn top 10 spellen.

tekst gaat verder na de afbeelding >

Hier wat componenten van Castle Combo, Je ziet hoe dik de munten en sleutels zijn met het dikke speelstuk de Messenger.
Wat componenten van Castle combo | Foto: Isabel

Wat vind jij?

Zelf heb ik niet iets extra’s toe te voegen. Het is mijn favoriete combo spel, waarbij ik niet ellenlang aan de beurt ben als ik het goed doe. Wat voor type combo spellen ben jij gek op en wat is jouw favoriet? Laat het me onder het artikel weten!

5 x bordspellen voor schakers

5 x bordspellen voor schakers

Heb je ook wel eens dat je iemand op bezoek hebt die dol is op schaken, en weet je niet wat je met die persoon kan spelen? Of ben jij zelf een fervent schaker en op zoek naar iets anders – dan is deze lijst voor jou! Schaken is waarschijnlijk het eerste spel wat ik serieus nam, en sindsdien ben ik verslingerd aan spellen die een vergelijkbaar deel van mijn brein kietelen. Deze spellen gaan allemaal geen vervanging zijn voor een goed potje schaken, maar zijn wel spellen waar de gemiddelde schaker goed mee uit de voeten gaat kunnen! Benieuwd wat we allemaal opgedoken hebben? Laten we een kijkje gaan nemen.

Waar ben ik bij deze spellen naar op zoek?

Dus je bent op zoek naar een spel om aan een schaker te geven of om met een schaker te spelen – waar ben je dan naar op zoek? Hier zijn de elementen die ik belangrijk vond:

  • Het is een positional abstract. Ik heb gemerkt dat dit een vreemd belangrijk onderdeel is voor veel spelers die van schaken houden. Positional abstracts zijn bordspellen die over het algemeen abstracte representaties gebruiken als speelstukken, in plaats van miniaturen of meeples. Schaak is daar, grappig genoeg, het schoolvoorbeeld van. Daarnaast is de plaatsing van deze speelstukken het centrale idee waar het spel over gaat. Dit gebeurt over het algemeen (maar niet per definitie) op een bord met vakjes. De spelervaring zit hem dan in het (ver)plaatsen van die speelstukken, om op die manier een strategisch voordeel te krijgen. Dat kan zijn doordat je stukken verwijdert of blokkeert.
  • Alle informatie is openbaar. Schaak typeert zich deels doordat alle informatie in het spel ten alle tijden voor iedereen beschikbaar is. Er zijn geen geheime kaarten of andere spelelementen die je verborgen kan houden. Daardoor gaat het spel puur om de beschikbare acties zo effectief mogelijk gebruiken, zonder dat je daarbij besprongen wordt door acties of informatie die je eerder niet kon hebben.
  • Er zit weinig tot geen geluk in het spel. Schakers zullen zeggen dat je toch nog steeds geluk moet hebben om te winnen, maar ik bedoel hierbij dat er geen spontane nieuwe informatie ontstaat voor, tijdens of na je beurt. Geluk heb je in twee soorten: input randomness (je rolt een hand dobbelstenen aan het begin van je beurt, en die moet je handig gebruiken) en output randomness (je probeert een actie uit te voeren en rolt een dobbelsteen om te kijken of die lukt); beide soorten geluk zijn niet aanwezig in deze spellen.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Schakers in actie
Schaak | foto: Yorom

Maar eerst, de eervolle vermelding

  • Passo (van Helvetiq/Steffen Spiele): dit was één van de spellen uit mijn top tien spellen van 2023, en ik speel dit spel nog steeds erg graag. Ik heb intussen echter ook een ander spel te pakken gekregen wat ik hieronder ga bespreken, en ik heb gemerkt dat die meer succes heeft met mensen die veel schaak spelen.
  • Hey, That’s My Fish! (van Fantasy Flight): een hele leuke positional abstract die helaas net wat te veel gedoe is om op te zetten en netjes te spelen. Ik ben groot fan van het rondschuiven van pinguins, maar ik sloop altijd het bord als ik middenuit een tegeltje moet pakken. Na een tijdje ging het me te veel irriteren, dus nu speel ik gewoon de spellen die hieronder staan.
  • Cairn (van Matagot): heel cool schaak-achtig spel! Het goed nadenken over hoe je stukken bewegen is top, en het spel verandert dramatisch door de nieuwe tegels die je er tijdens het spelen aan toevoegt. Ik vind één van de spellen hieronder zelf leuker, maar ik speel ook graag Cairn.
  • Santorini (van Roxley Games): een van de mooiste spellen op deze lijst. Roxley Games staat altijd garant voor prachtige producties, maar ik ben zelf niet echt verliefd op Santorini. Dat is waarschijnlijk vooral omdat ik er erg slecht in ben, maar desalniettemin speel ik alle andere spellen in dit artikel liever dan Santorini. Ben jij echter wel een fan van dit soort positional abstracts, dan is Santorini zeker een kijkje waard!
  • Homeworlds (van Looney Labs): dit is een van de vreemdste positional abstracts die ik heb gespeeld. Je hebt piramides, in drie maatjes en vier kleuren, waarmee je van alles op tafel weergeeft. Soms zijn het ruimteschepen, soms zijn het planeten, en het is de hele tijd razend interessant. Ik heb hier een hoop lol mee gehad, al was het uiteindelijk wat te abstract voor mij. Als je een strategisch brein hebt en in staat bent om makkelijk een abstracte board state te parcen, dan zou ik dit spel zeker proberen.

Tip 1: Tower Chess

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=316626

Tower Chess is waarschijnlijk het makkelijkst om te introduceren aan iemand die dol is op schaken, aangezien het vrijwel alle regels voor schaak volgt. Er zijn slechts drie kleine verschillen: het bord is 6×6 (in plaats van 8×8), er zitten geen paarden in het spel, en je kan geen stukken slaan. In plaats van een stuk te slaan, plaats je bij Tower Chess je speelstuk bovenop het stuk van je tegenstander op dat vakje. En die kleine twist verandert alles aan het spel, aangezien een stuk dus ook weer terug in het spel komt wanneer het niet meer bedekt is! Hoe ga jij de koning van je tegenstander slaan als al je sterke stukken bedekt zijn, en hoe krijg je dan je tegenstander zo ver om van jouw stukken af te springen?

Ik ben dol op Tower Chess, omdat het één ding heel goed doet: het test de aannames die je hebt over een bekend spel. Ik speel dit spel graag met sterke schakers, aangezien ze tijdens Tower Chess de heuristics die ze na jaren schaken aan hebben geleerd weer uit het raam kunnen gooien. Dit spel doet hetzelfde met mijn brein als een interessante, nieuwe trick-taker: het dwingt me om opnieuw te kijken naar iets waarvan ik dacht dat ik het begreep. Het stapelen zorgt ervoor dat het spel allemaal interessante opstellingen krijgt die je bij een regulier potje schaak nooit kan zien, en de oplossingen zijn daardoor ook uniek aan dit spel. Als je iets bekends wil met één kleine twist, dan kan je niet missen met Tower Chess.

Tip 2: Onitama

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=160477

Met Onitama gaan we weer een klein stapje bij schaak vandaan, maar je kan hierin nog wel een hoop gedeeld DNA herkennen. In tegenstelling tot veel andere positional abstracts hebben de speelstukken in Onitama geen vaste manier van bewegen. In plaats daarvan deel je aan het begin van het spel aan beide spelers twee kaarten, en leg je een vijfde kaart naast het speelbord. Die kaarten bepalen tijdens het spel hoe je mag bewegen. Heb je de beweging op een kaart uitgevoerd, dan mag je die kaart niet houden. In plaats daarvan wissel je die kaart om met de kaart die je open naast het bord hebt gelegd. Degene die als eerste diens Onmyo in het startveld van de tegenstander’s Onmyo krijgt of erin slaagt om diens Onmyo te slaan, wint het spel.

Ik heb dit spel cadeau gedaan aan een schaker, omdat ik er vanuit ging dat hij hier veel lol van zou hebben – en dat klopte! Je hebt (net zoals bij schaak) dat je vooruit kan plannen en een “vork” kan creëren waardoor je tegenstander sowieso speelstukken verliest, maar tegelijkertijd is het een stuk overzichtelijker. Er zijn maximaal tien speelstukken op tafel, en de kaartjes zorgen ervoor dat iedereen goed kan volgen wat er op tafel gebeurt. Daarnaast zorgen de kaartjes er ook voor dat er veel variatie is in een potje Onitama. Het klopt dat je bij Onitama geen openingen uit je hoofd kan winnen, maar je wordt als schaker nog steeds wel beloond als je erin slaagt om creatieve zetten te doen en je tegenstander te slim af te zijn. Aanrader!

Tip 3: SHOBU

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=272380

Weer een stapje verder bij schaak vandaan vinden we SHOBU, één van mijn favoriete abstracte spellen. Tijdens een potje SHOBU speel je een soort dam-achtig spel, met als doel om alle speelstukken van je tegenstander van het bord te werken. De twist is echter dat je op vier borden tegelijk speelt. Eerst doe je een zet op één van de twee borden aan jouw kant van het touw, waarna je die zet kopieert op één van de borden in de andere kleur. Het addertje onder het gras is dat je bij die eerste zet niet één van de stukken van je tegenstander mag duwen! Hoe ga je al je stenen zo managen dat je al die borden tegelijk kan laten draaien?

Ik heb een prachtig handgemaakt SHOBU spel voor mijn verjaardag gehad een aantal jaar geleden, en sindsdien is het één van mijn favoriete spellen. Ik speel dit spel graag met schakers omdat het ook goed inspeelt op een vaardigheid die je bij schaken nodig hebt – het bouwen van vorken en het leggen van hinderlagen. Je kan makkelijk twee of drie van je stenen op één van de borden opgeven als dat betekent dat je tegenstander daarna drie beurten lang niet lekker kan bewegen. Of wat dacht je van één van je stenen tussen twee stenen van de tegenstander neerleggen op hun achterste rij? Om te smullen! Plus dat SHOBU ook de ruimte heeft om vaste openingen te formuleren en te bestuderen, net als bij schaak. Ik ben blij dat mijn versie van SHOBU gebouwd is als een tank, want ik wil dit spel nog met mijn achterkleinkinderen spelen.

Tip 4: Hive

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=2655

Een artikel over spellen voor schakers zou niet compleet zijn zonder Hive te bespreken. Je doel tijdens een potje Hive is om de koningin van je tegenstander te omsingelen. Dat doe je door je verschillende speelstukken op het juiste moment op de juiste plek te krijgen. Elk van je insecten beweegt net weer anders, en je tegenstanders kunnen jou net zo goed vastzetten als jij hen! Oh, en er is nog één kleine twist – dit spel heeft geen bord. Sterker nog, je begint het spel zonder stukken op je speelveld. Tijdens je beurt moet je dus zorgvuldig overwegen; ga ik een nieuw stuk in het spel brengen, of ga ik de stukken die ik al heb, gebruiken? Een heel slim spel, met veel meer diepgang dan je zou verwachten.

Qua uiterlijk is Hive een grote stap bij schaak vandaan, maar schakers gaan een hoop van de dingen die ze leuk vinden aan schaak terug kunnen vinden in Hive. Nadenken over openingen en formaties? Check. Sterke en zwakke speelstukken die allemaal een belangrijke rol spelen? Check. Veel ruimte voor creativiteit? Check. Nul geluk, waardoor alle openingen en revoluties puur gemaakt zijn door de spelers? Check check check! Daar komt bij dat Hive ook nog eens nagenoeg onverwoestbaar is door de dikke speelstukken van bakeliet, en dat het verkrijgbaar is in een grote en een kleine maat. Ik heb de reisversie standaard in mijn rugzak zitten, voor het geval mensen toch even willen gamen. Hive is terecht een moderne klassieker, en is een must voor elke schaker.

Tip 5: DVONN

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=2346

DVONN lijkt, in vergelijking met de voorgaande spellen, het minste op traditioneel schaak, maar ik denk dat je als schaker hier toch naar moet kijken. Tijdens een potje DVONN probeer je zo veel mogelijk speelstukken te “besturen” aan het einde van het spel. Als je aan de beurt bent, mag je één van de ringen in jouw kleur verplaatsen in een richting naar keuze. De twist is dat je in dit spel geen stukken slaat, maar stukken opstapelt. Degene die bovenop de stapel ligt, bestuurt de hele stapel. En als je verplaatst, dan verplaats je dus ook de hele stapel… gelijk aan hoe groot de stapel is. Een grote stapel hebben is dus fijn aan het einde van het spel, maar het is ook riskant. Grote stapels bewegen moeilijk, maar kunnen makkelijk overgenomen worden door andere spelers.

Oh ja, en dan zijn er ook nog rode ringen. Er liggen een aantal rode ringen op het bord, de zogenaamde DVONN-stukken. Deze stukken kunnen ook gepakt worden, net als andere stukken, en kunnen dus ook verplaatst worden. En zodra je niet meer in contact staat met zo’n stuk, dan verdwijnen de stukken die niet verbonden zijn uit het spel. Zo heb je dus een aantal dingen om rekening mee te houden. Je moet opletten dat je tegenstander niet je waardevolle stapels pakt, dat je jezelf niet vastzet en dat je in contact blijft met de rode ringen die op het bord liggen.

Ik denk dat schakers veel gaan halen uit DVONN. Het is wel een hele eigen manier van spelen (zelfs al staan er ook andere spellen op deze lijst waarbij je moet stapelen), maar ook bij dit spel is controle over het bord heel belangrijk. En, ook hier kan je vorken maken en je tegenstander in een val zetten. Er zijn momenten waarop je tegenstander eigenlijk alleen maar slechte zetten kan maken, waarna jij daar bovenop kan duiken en die waardevolle toren over kan nemen. De laatste keer dat ik DVONN speelde, verloor ik doordat ik niet goed had onthouden waar de rode steen was en toen verloor ik ineens de helft van mijn bord. Heerlijk, ik hou daarvan.

En wat vind jij?

Welke spellen zou jij aan een schaker aanraden, en welke vind jij zelf leuk? Zijn er spellen die perfect in dit lijstje zouden passen, maar die ik over het hoofd heb gezien? Laat het me weten in de comments!

Kelp – onderwater kat en muis

Kelp – onderwater kat en muis

Wie is jouw favoriete bordspel illustrator? De mijne zijn Kyle Ferrin (bekend van o.a. Root, Oath, Arcs en Dungeon Mayhem) en Weberson Santiago. Weberson heeft inmiddels een dijk van een illustratie CV, met slechts één probleem – ik vind geen van de spellen waar hij artwork voor gemaakt heeft echt leuk. Nu heb ik natuurlijk niet alles gespeeld (vooral La Famiglia staat hoog op mijn lijstje na de warme aanrader van Christiaan), en daarom was ik toch weer nieuwsgierig toen Kelp op Kickstarter opdook. Ik hou stiekem erg van hidden movement spellen (zoals Whitehall Mystery, Scotland Yard en Beast), en dit beloofde er eentje te zijn voor twee spelers. Inmiddels heb ik Kelp in huis, en heb ik beide helften genoeg gespeeld om er wat over te vinden. Stapt Kelp het water uit als een nieuwe evolutie, of is deze toch nog te nat achter de oren?

Kelp heeft ook een aantal uitbreidingen, maar die worden in deze review niet besproken. Verder is de afgebeelde versie de deluxe versie die tijdens de Kickstarter campagne te krijgen was – de reguliere versie heeft andere zakjes, andere dobbelstenen en wordt geleverd zonder bedrukte hoesjes.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

De doos voor Kelp, met daarvoro de inhoud van de doos uitgestald
Kelp | foto: Yorom

Hoe speel je Kelp?

Bij Kelp heb je twee “facties”, de octopus en de haai. Beide hebben vrij simpele motieven: de haai wil de octopus opeten, en de octopus wil niet opgegeten worden terwijl die zelf een maaltje bij elkaar sprokkelt. Spelers gebruiken om de beurt hun eigen middelen om te proberen aan hun doel te werken, totdat één van de end game condities bereikt wordt. De octopus wordt weergegeven met een soort Mahjong-stenen die rechtop op het bord staan, terwijl de haai als miniatuur dreigend over het bord heen beweegt. Lukt het de haai om de octopus te vinden en aan te vallen, dan heeft de octopus nog een kans om te ontsnappen! Lukt dat niet, dan is het game over. Maar goed, hoe spelen de octopus en de haai precies?

De octopus speelt een soort deck building spel, waarbij het doel is om vier verschillende zeebeestjes op te eten óf om weg te blijven bij de haai. De octopus zit verstopt tussen een aantal Mahjong-stenen die rechtop op het bord staan. Tijdens je beurt leg je die stenen open om voor acties te betalen, of zet je ze weer dicht om die stenen vervolgens rond te husselen. De octopus kan ook sterke nieuwe kaarten “leren” en daarmee een sterker deck krijgen, en valstrikken zetten voor de haai zodat die gestraft wordt wanneer die in het wilde weg rond zit te happen.

De haai speelt tijdens diens beurt een dice placement spel, waarbij het doel is om de octopus te vinden en op te peuzelen. De haai mag aan het begin van z’n beurt een handje dobbelstenen pakken en rollen, en die vervolgens gebruiken om op het bord acties uit te voeren. Blauwe dobbelstenen zwemmen, gele dobbelstenen speuren en rode dobbelstenen happen. Heb je niet gerold wat je nodig hebt? Dan kan je de dobbelstenen opsparen als “energie” en speciale powers kopen! Maar pas op, als je te lang wacht of te vaak hapt, dan gaat je energie op. Lukt het je om de octopus te vinden voordat al je energie op is?

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Het bord van de haai tijdens een potje Kelp
Kelp | foto: Yorom

Wat is daar bijzonder aan?

Allereerst de belangrijkste goocheltruc: Kelp is een asymmetrisch spel dat overzichtelijk blijft. Veel asymmetrische spellen lijden eronder dat het niet altijd duidelijk is wat je tegenstander nou precies probeert te bereiken. Daar hebben nieuwe spelers van (bijvoorbeeld) Root vaak last van – je hebt geen idee wat de anderen nou precies proberen te doen. Kelp houdt het toegankelijk doordat de doelen simpel zijn, en de acties ook. Daardoor is het lekker duidelijk wat er gebeurt, en raak je (zelfs als nieuwe speler) niet verdwaald in de opties die het spel biedt.

Daarnaast is het kat-en-muis element van Kelp heel lekker uitgewerkt. Nee, ik ga het niet “haai-en-octopus” noemen, dat gaat zelfs mij te ver. Maar goed, dat kat-en-muis spel dus. Je voelt je als haai echt een jager, en je grote miniatuur zorgt ervoor dat je ook dreigend overkomt. Die haai, met z’n bek vol tanden pontificaal op het bord, creëert precies die spanning die je nodig hebt in een goede hidden movement game. De octopus kan slimme dingen doen om deze vinnige moordmachine te ontwijken, maar je bent eigenlijk zelden helemaal veilig. Er is altijd druk, en gevaar, en daar houd ik van bij dit soort spellen.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Het octopus deel van een potje Kelp
Kelp | foto: Yorom

Tand tegen tand

Een belangrijk aspect van die druk is het feit dat Kelp een hidden movement spel is waarbij je niet een uur lang naar een leeg bord zit te staren. Er is constant informatie die blootgegeven wordt, om vervolgens weer ingenomen en verduisterd te worden. Er zijn zelfs momenten waarop de octopus open en bloot op het speelbord ligt, om vervolgens net op tijd weer te verdwijnen in het struikgewas. Ik ben daar groot fan van, aangezien andere spellen in dit genre (zoals Letters From Whitechapel en Scotland Yard) eronder lijden dat grote delen van het spel een compleet mysterie zijn. De spanning komt daar van het vinden van de broodkruimels totdat je een grote klapper hebt en de boef hebt gevangen. Kelp ontwijkt die formule slim door de octopus meerdere levens te geven, waardoor de octopus niet altijd verborgen hoeft te zijn.

Daar komt dan ook bij dat ik met alle liefde beide kanten van dit spel zou spelen. De haai en de octopus voelen heel verschillend om te spelen, maar zijn allebei wel leuk om te spelen. Er is een duidelijk heen-en-weer tussen de twee verschillende rollen die je kan spelen, en beide “spellen” zijn leuk. Het deck building spel van de octopus is lekker eigen, en het dice placement spel van de haai werkt goed en beloont goed spel. Je merkt dat dit spel een goede ronde playtesten gehad heeft, waardoor het goed in elkaar zit. Ik denk dat er mechanisch geen randjes zijn die ik van dit spel af zou willen poetsen.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Christiaan, als haai, hard aan het denken over waar hij toe moet slaan
Christiaan als haai, druk bedenkend waar hij toe moet slaan | foto: Yorom

De verborgen gebreken

Ik loop qua speldynamiek wel tegen iets aan – de haai voelt meer als een antagonist, in plaats van iets wat diep in de gameplay vervlochten zit; de octopus is echt de hoofdrolspeler bij dit spel. Dat is op zich prima, maar zorgt er wel voor dat de haai minder bevredigend voelt om te spelen. De rol van de haai, naar mijn mening, is vooral om het balletje-balletje spel van de octopus te faciliteren. Da’s nog steeds best leuk hoor, maar het kan zijn dat ik dat zeg omdat ik het ook leuk vind om de Dungeon Master te zijn bij D&D of de Storyteller bij Blood on the Clocktower. Als je minder lol hebt wanneer jij niet de hoofdrolspeler in een spel bent, dan denk ik dat je alleen de octopus leuk gaat vinden om te spelen.

Daarnaast is het ook lastig voor de octopus om weer te verdwijnen nadat ze een keer gezien zijn. De octopus moet beestjes eten om te proberen te winnen, aangezien de haai anders gewoon superpowers kan verzamelen. Dan heb je als octopus niets gedaan terwijl de haai een zak vol rode dobbelstenen heeft – dat wil je natuurlijk niet. Maar als je dan gezien bent, wordt het heel lastig om écht weer te verdwijnen. Er zijn wel kaarten waarmee je blokken mag shufflen, maar dat zijn vaak maar twee blokken én je moet ook veel blokken open leggen om die kaarten te kunnen spelen. Als je dus graag weer helemaal in de schaduwen wilt verdwijnen na een aanval, dan kan dat niet goed. Daarvoor kan je beter Beast spelen.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

De haai peuzelt de octopus op tijdens een potje Kelp
Het laatste wat de octopus zag, voor hij werd opgegeten | foto: Yorom
Review inladen…

Gameplay: één van de twee facties in Kelp is interessanter om te spelen dan de andere, maar ze zijn beide nog steeds heel leuk. De octopus voelt zich echt achterna gezeten, en de haai kan zich echt een jager wanen als er weer een blok open wordt gelegd.

Speelbaarheid: Kelp speelt een stuk soepeler dan het eruit ziet. De regels zijn relatief simpel (dankzij de goede player aids) en de beurten van beide spelers zijn razend interessant. Beurten vliegen ook voorbij, ondanks het feit dat je soms beurten hebt die niet zo boeiend zijn. Komt misschien ook doordat alles door een laagje geluk heen moet.

Duurzaamheid: ik denk dat het basisspel van Kelp op een gegeven moment uitgespeeld is, maar dat je wel een hoop plays kan halen voordat het zo ver is. Ik merkte al wel dat na mijn playtests mijn medespelers en ik al op zoek gingen naar specifieke kaarten, dus de kans is aanwezig dat je na verloop van tijd een soort dominante strategie gaat ontwikkelen bij Kelp.

Interactie: Kelp heeft constante interactie! Alles wat je doet, heeft weerslag op wat je tegenstander de beurt daarna gaat doen. Zwem je naar links, dan duikt de octopus naar rechts. Wissel je twee blokken, dan moet de haai weer een bochtje gaan zwemmen. M’n enige kritiek is dat het soms wel lastig is om gedaan te krijgen wat je nodig hebt, aangezien je niet altijd de middelen daarvoor krijgt.

Handleiding: goede handleiding, lekker duidelijk. Ik had na het lezen nog wel vragen hier en daar, maar geen grote problemen die niet opgelost konden worden met zorgvuldig lezen en nog een tweede keer het boekje in duiken. Helemaal prima.

Kelp is een toegankelijk asymmetrisch kat-en-muis spel, al is er wel wat disbalans tussen de rollen die in de doos zitten. Als je het niet erg vind om de “bad guy” te spelen terwijl je tegenstander de hoofdrol speelt, dan ga je goed uit de voeten kunnen met Kelp. Daar komt bij dat het deck building van de octopus erg leuk is, en dat het dice placement spel van de haai ook vol interessante keuzes zit. Als je nieuwsgierig bent naar een hidden movement spel of naar een spel met grote asymmetrie, dan kan ik Kelp warm aanraden.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

De doos van Kelp
Kelp | foto: Yorom

Wat ik verder nog kwijt wil

Ik schreef in dit artikel dat ik de artwork en productie niet meer ga laten meewegen in mijn beoordeling van een bordspel, maar dat is bij Kelp toch wel heel lastig. Weberson Santiago heeft dit spel doordrenkt met prachtig artwork, en er is een hoop aandacht besteed aan hoe fijn alles voelt om beet te houden. Ik wilde in het bijzonder even stilstaan bij de Mahjong-stenen die voor de octopus gebruikt zijn; die zijn echt top. De octopus heeft een actie waarbij je twee of meer stenen in een zakje moet schudden, en het reliëf op de achterkant zorgt ervoor dat je die stenen neer kan zetten zonder de voorkant te laten zien. Wonderbow heeft fantastisch werk gedaan met de productie van Kelp (zelfs al vind ik de octopus-miniatuur in de deluxe versie compleet overbodig).

Ik ben heel benieuwd naar de uitbreidingen, ook al heb ik ze nog niet kunnen spelen. Het nadeel van schrijven voor de website is dat ik zelden de kans heb om een bordspel tien of twintig keer in korte tijd achter elkaar te spelen; en dat is nou precies waar deze uitbreidingen goed voor zijn. Het zijn allemaal kleine modules die je aan het spel kan toevoegen om het wat makkelijker of moeilijker te maken. Verlies je steeds met de haai – voeg wat haai power-ups toe! Is de octopus te lastig voor je – verander wat aan het bord! Ik vind het een slimme manier om meer levensduur uit het spel te krijgen, omdat je op die manier het spel makkelijker aan kan passen aan het niveau van de spelers die het spelen. Normaal pleit ik niet voor de aanschaf van een uitbreiding voordat je het spel twintig keer gespeeld hebt (en dat zal ik nu ook niet doen), maar houd in je achterhoofd dat er dus verdieping beschikbaar is als je het spel helemaal grijs hebt gespeeld.

Wat vind jij?

Wat is jouw favoriete hidden movement spel? Zou je zelf liever de haai of de octopus spelen, en heb jij de uitbreidingen al kunnen proberen? Wat vind jij van het octopus miniatuur dat bij de deluxe versie zit en als enige echte functie het vasthouden van een muntje met daarop je maximum hand size is? Laat het me weten in de comments!

Wist je dat samenwerken superspannend kan zijn?

Wist je dat samenwerken superspannend kan zijn?

Ken je dat gevoel, samen met vrienden een spannend avontuur aangaan; zoals de wereld redden of een vliegtuig veilig landen? Nee? Dan wordt het hoog tijd dat je een coöperatief spel gaat spelen. Want dat is precies wat coöperatieve bordspellen zo leuk maakt! Ik dacht altijd dat winnen alles was, maar toen ik Pandemic speelde, ontdekte ik dat samenwerken veel leuker is. Maar waarom zijn coöperatieve spellen tegenwoordig zo populair?

Dat ga ik je uitleggen. Dus pak een kop thee, plof op de bank en lees mee!

Wat zijn coöperatieve spellen eigenlijk?

Coöperatieve bordspellen draaien om samenwerken: je speelt niet tegen elkaar, maar samen tegen het spel. En geloof me, dat klinkt misschien eenvoudig; maar deze spellen kunnen verrassend uitdagend zijn. Denk aan situaties waarin je als team nauw moet communiceren om gezamenlijk een doel te bereiken. Of waarin elke strategische beslissing bepalend is voor het resultaat. Coöperatieve spellen brengen spanning, strategie en plezier; waarbij teamwerk centraal staat. Door de variatie en toegankelijkheid van coöperatieve spellen spreken ze een breed publiek aan. Elk spel biedt een unieke uitdaging, maar de kern blijft hetzelfde: samenwerken om een doel te bereiken. Waarbij je je successen (en falen) samen deelt!

Neem bijvoorbeeld Sky Team (2023), waarin je als piloten samenwerkt om een vliegtuig veilig te landen. Dit spel vereist precisie en samenwerking en elke beslissing kan het verschil maken. Of wat dacht je van Paleo (2020), een prehistorisch avontuur waarbij je samen voedsel verzamelt en gevaren ontwijkt? Elke keer is het avontuur weer anders, door de modulaire opzet. Ook woordspellen, zoals Codenames (2015), bewijzen dat coöperatieve spellen niet altijd ingewikkeld hoeven te zijn.

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=30549

Hoe is het allemaal begonnen? De geschiedenis van coöperatieve spellen

Coöperatieve bordspellen zijn tegenwoordig enorm populair, maar dat is niet altijd zo geweest. In de jaren ’80 werden spellen; zoals Scotland Yard geïntroduceerd. Waarin spelers samenwerkten om een crimineel te vangen. Het idee van een gemeenschappelijk doel was al aanwezig, maar de echte doorbraak kwam in 2008 met Pandemic. Dit fantastische spel zette coöperatieve spellen echt op de kaart. Doordat het spelers als een team van experts in een wereldwijde crisis plaatste. De unieke combinatie van spanning en strategie trok een breed publiek aan en inspireerde een nieuwe generatie spellenmakers.

Vanaf dat moment is het genre sterk geëvolueerd. Moderne spellen laten zien hoe het genre zich blijft vernieuwen, zoals Sleeping Gods (2021). Waarin je samen overleeft, eilanden verkent en een weg naar huis zoekt. Die weg naar huis kan lang duren. Dat ligt er net aan hoe vaak en hoe lang je dit spel achter elkaar speelt. Inmiddels zijn vrienden en ik al een aantal maanden zoet met dit spel. Of UNDO-spellen (2019), dat teamwork stimuleert om het verleden te veranderen en de dood in het heden te voorkomen.

Waarom zijn we ineens zo dol op samenwerken?

In een wereld die vaak draait om competitie, is het heerlijk om samen te werken in plaats van tegen elkaar te strijden. Coöperatieve spellen bieden een ontspannen sfeer waarin je samen successen viert en fouten verwerkt. Wat een beetje is zoals een escape room spelen, maar dan aan de keukentafel. Het draait niet om wie de beste is, maar om hoe goed je samenwerkt. En dan heb ik het niet eens specifiek over die echte escaperoom-spellen, die ook tof zijn overigens. Tegelijkertijd groeit in onze moderne, digitale samenleving de behoefte aan verbinding. We brengen steeds meer tijd achter schermen door. Vaak in individuele activiteiten. Coöperatieve spellen bieden hierin een tegenwicht. Ze creëren een moment om fysiek samen te komen en een gezamenlijke ervaring te delen. Wat bijzonder waardevol is in een tijd waarin persoonlijke verbinding soms schaars lijkt.

Ook speelt de druk van competitie in het dagelijks leven een rol. Of het nu gaat om werk, studie of sociale media; er ligt vaak een nadruk op presteren en winnen. Coöperatieve spellen doorbreken dit door een verfrissende omgeving te bieden waarin samenwerking centraal staat, zonder dat er één winnaar is en meerdere verliezers zijn. Dit maakt ze toegankelijk en aantrekkelijk voor een breed publiek; ongeacht leeftijd, ervaring of persoonlijkheid. We houden van samenwerken omdat coöperatieve spellen niet alleen leuk zijn, maar ook inspelen op een diepgewortelde behoefte: samen iets bereiken in een wereld die steeds individueler lijkt te worden.

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=293878

Wat maakt samenwerken zo leuk?

Coöperatieve spellen zijn zo leuk omdat je samenwerkt aan een gezamenlijk doel. Stel je voor: je zit met vrienden om de tafel, kaarten vliegen over en weer en iedereen helpt mee aan die spannende overwinning. Dat gevoel van samen iets bereiken maakt coöperatieve spellen zo speciaal. Ze versterken het gevoel van verbondenheid en creëren vertrouwen. Terwijl je samen trots kunt zijn wanneer je een uitdaging overwint. Wat natuurlijk veel leuker is!

Daarnaast zorgt de enorme variatie in thema’s en uitdagingen ervoor dat het genre altijd boeiend blijft. Of je nu samen een natuurramp probeert af te wenden in Pandemic of de prehistorie verkent in Paleo, elk spel biedt nieuwe kansen om als groep dichter bij je doel te komen.

Wat zijn de voordelen van coöperatieve spellen?

Coöperatieve spellen bieden veel meer dan alleen vermaak: ze bevorderen samenwerking en teambuilding. Ze helpen je om beter te communiceren, strategisch te denken en gezamenlijk problemen op te lossen. Wat de banden met familie of vrienden versterkt en een gevoel van saamhorigheid creëert. Bovendien zijn deze spellen toegankelijk voor iedereen. Het competitieve element verdwijnt, waardoor spelers van alle leeftijden en niveaus kunnen meedoen en genieten. Ja, ook je kleine neefje of nichtje kan gezellig meedoen. Dit maakt ze perfect voor gezinnen, groepen vrienden en collega’s die samen tijd willen doorbrengen, zonder de druk van competitie.

Daarnaast bieden coöperatieve spellen ontspanning en plezier, terwijl ze tegelijkertijd vaardigheden helpen ontwikkelen die ook buiten het spel nuttig zijn. Ze stimuleren empathie en verbondenheid door een gedeelde ervaring en gezamenlijke successen. Ook zorgen coöperatieve spellen ervoor dat je onderling beter leert luisteren en communiceren. Coöperatieve spellen zijn daarom niet alleen leuk en ontspannen, maar ook een manier om relaties te verdiepen en samen herinneringen te maken. Nu ik het er over heb, ga ik meteen weer een spellenavond met familie inplannen. Laat ik je daarna meteen mijn persoonlijke tips zien.

Mijn persoonlijke tips

Coöperatieve spellen bieden zoveel variatie, van strategische uitdagingen tot avontuurlijke escapades en alles daartussenin. Hier zijn enkele van mijn favoriete spellen die ik zeker aanraad:

Sky Team (2023)
Als je van precisie en communicatie houdt, dan raad ik Sky Team echt aan. In dit snelle spel werk je als piloten samen om een vliegtuig veilig te landen. Elke beslissing telt en je moet voortdurend met je partner afstemmen. Het spel duurt niet lang, dus is het ideaal voor een snelle, maar intense sessie!

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=373106

Paleo (2020)
Voor een avontuurlijke ervaring vind ik Paleo een topkeuze. In dit prehistorische spel werk je samen om je stam te laten overleven door voedsel te verzamelen en gevaren te vermijden. Het spel is uitdagend en vraagt veel strategisch denkwerk. Het is perfect voor wie van een goede uitdaging houdt en de tijd wil nemen om samen een verhaal op te bouwen.

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=300531

Gloomhaven (2017)
Als je op zoek bent naar een diepgaand avontuur, dan is Gloomhaven een absolute must play! Dit spel biedt een rijke wereld vol missies, gevechten en strategische keuzes. Daarnaast kun je er tientallen uren zoet mee zijn. Het is een episch spel dat vaak een paar uur per sessie in beslag neemt, dus het is perfect voor lange speelsessies. Gloomhaven is ideaal voor fanatieke bordspelers die van diepgaande, strategische spellen houden.

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=174430

Sleeping Gods (2021)
Sleeping Gods biedt een open wereld waar je, als ontdekkingsreiziger, samen met je team probeert om terug naar huis te gaan. Het spel is uniek omdat het een verhalend avontuur is dat zich ontwikkelt op basis van je keuzes. De speeltijd varieert, maar je kunt gemakkelijk uren aan dit spel besteden en omdat je eigen keuzes de uitkomst beïnvloeden, biedt het veel replaywaarde. Perfect voor wie van verhalen houdt en graag nieuwe ervaringen opdoet bij elke sessie.

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=255984

Codenames (2015)
Als je van woordspellen en communicatie houdt, is Codenames een goede keuze. In dit spel werk je samen om geheime agenten te identificeren door subtiele hints te geven en woorden te raden. Het spel biedt een fijne balans tussen strategie en humor. Perfect voor de woordfanaten tijdens een avond met vrienden of familie!

Retrieving and displaying data from https://boardgamegeek.com/xmlapi2/thing?id=178900

Samen winnen is gewoon leuker

Met coöperatieve spellen ontdek je hoe het is om samen te spelen én samen te winnen. Deze spellen brengen je als team bij elkaar om uitdagingen te overwinnen, elkaar op nieuwe manieren te leren kennen en samen oplossingen te bedenken die je alleen misschien niet had gevonden. Ze bieden de perfecte balans tussen strategisch denken en plezier, waardoor ze geschikt zijn voor elke gelegenheid.

Of je nu speelt om te ontspannen, om de samenwerking te versterken of gewoon om een keer iets anders te doen; coöperatieve spellen bieden volop mogelijkheden. Je kunt kiezen voor een spannende missie vol actie of een luchtige sessie waarin de nadruk ligt op gezelligheid. Wat je ook kiest, je maakt herinneringen die je bijblijven!

Speeddate met een bordspel: dit is het nieuwe Bordspel Event Center

Speeddate met een bordspel: dit is het nieuwe Bordspel Event Center

Speler 1 zoekt speler 2! Op 14 februari 2025… – wacht, niet afhaken als je een hekel hebt aan Valentijnsdag! – kun je meedoen met speeddates van C14 games. Dubbel tof: je kunt gelijk een kijkje nemen in het sprankelnieuwe Bordspel Event Center in Capelle aan den IJssel. Wie weet vind jij daar je eeuwige speler 2, iemand om Lost Cities te verkennen, of om te Claimen.

Een leuke persoonlijkheid is belangrijk in een relatie. Of dat nou vriendschappelijk of vol liefde is. Daarom is het helemaal niet zo’n slecht idee om een bordspel mee te nemen naar je eerste kennismaking. Kun je gelijk peilen of iemand goed tegen diens verlies kan. En als de date niets is, ontdek je misschien wel je nieuwe favoriete bordspel! De speeddate-avond bij C14 is gelijk de perfecte setting hiervoor. Als het bevalt, kun je voortaan elke vrijdagavond in het nieuwe Bordspel Event Center terecht voor je wekelijkse dosis Dungeons & Dragons, Magic: The Gathering, en natuurlijk, een keur aan klassieke en nieuwe bordspellen.

Alle info op een rij:

Op vrijdag 14 februari 2025, vanaf 19 uur, is er een speeddate-evenement met bordspellen. Er zijn meerdere rondes, maar het is aangeraden om er om 19 uur te zijn. De doelgroep: volwassen bordspel- en kaartspelliefhebbers. Wat kost dat? Goed nieuws: he-le-maal niets! Behalve je hapjes en drankjes dan. Het enige wat C14 vraagt, is om je vooraf even aan te melden. Dat kan via de website van c14games, of een van hun sociale mediakanalen.

Over C14 Games

Als je nog niet zoveel over de organisatie had gehoord, is dat niet héél gek. Lyony, Louise, Cor en Celine hebben de handen ineen geslagen om sinds januari 2025 een groot kantoorpand om te bouwen tot het Bordspel Event Center. Misschien heb je weleens gehoord van The Game Inn, een bordspelwinkel die helaas is gesloten. Maar eigenaresse Louise heeft haar bordspellen meegenomen naar het Bordspel Event Center.

Lees verder onder de afbeelding >

Dungeons and Dragons Ruimte huren bij Bordspellen Event Center
Foto: Bordspel Event Center / C14 Games

Drie Dungeons & Dragons kamers

Nóg vetter, in het pand komen drie heuse Dungeons & Dragons kamers. Ruimtes die je kunt huren om je eigen campagne te spelen, voor wie thuis niet zo’n grote ruimte heeft. Er komen in totaal drie ruimtes: The potion shop, Tavern en waarschijnlijk Feywilds. Daarnaast komt er in het Event Center ruimte voor pre-releases van Magic: The Gathering, toernooien voor Lorcana en Pokémon. En als het center wat verder af is, wil de organisatie ook aan de slag met het organiseren van een bordspelconventie!