Zuiderspel is een spellenbeurs die jaarlijks plaatsvindt in Veldhoven, vlakbij het pittoreske Eindhoven. Dit jaar is een grote delegatie van Bordspellencafe.nl er voor het eerst naartoe gegaan om eens even kennis te maken met deze beurs! Wat voor mensen waren er, hoe was de sfeer en (heel belangrijk natuurlijk) hoe waren de spellen! Tijd om eens even kennis te maken met Zuiderspel.

Hoe was het op Zuiderspel?

Dit jaar vertrokken Eline, Melt, Sjoerd en Yorom in hun fel-oranje Fliptrui naar Zuiderspel. Voor velen van ons was het de eerste keer Zuiderspel. De beurs zat qua omvang ergens tussen Ducosim in Amersfoort en het Spellenspektakel in. Eerder in de richting van Ducosim, dan het Spellenspektakel. Uiteindelijk trok de beurs 2886 bezoekers dit jaar (volgens de Facebookpagina van Zuiderspel). Die kleinere en ruimere opzet vonden wij erg prettig. Je kon bijna altijd aanschuiven bij een spel dat je wilde proberen en had alle tijd om met de makers van het spel te kletsen.

Dit artikel staat bomvol met onze meningen. Om het leesbaar te houden, hebben we de alinea’s gekopt met de auteur die ‘m schreef. Daarnaast hebben we geen uitgebreide speluitleg, maar ligt de focus in plaats daarvan meer op de ervaring van het spelen. Leuk voor ons: we hebben een aantal uitgevers gesproken en hebben zelfs een prototype meegekregen van een bordspel om eens goed uit te proberen. Hierover later meer!

Yorom:

De eerste beurs waar ik naartoe ben gegaan, was Essen Spiel in Duitsland – dan is dit wel andere koek! Ik hoefde hier niet eerst twee maanden lang een lijstje op Boardgamegeek in de gaten te houden, maar kon nu in een uurtje rustig kijken naar de nieuwe spellen die uit zijn gekomen. Opvallend was dat er voor mij relatief weinig écht nieuwe dingen bij zaten, al ben ik (gelukkig!) nog wel een paar keer blij verrast door de spellen die ik speelde. Daarnaast wil ik ook de mensen die naar ons toe zijn gekomen en aardige opmerkingen hadden over de website erg bedanken; we bestaan nog niet zo lang, maar het is altijd leuk om dan een positieve reactie te krijgen. Blijf dat ook vooral doen! Wij zijn daar dol op.

Melt:

Ik ben het Spellenspektakel gewend. Spiel staat nog op mijn to-do lijstje, en zit er dit jaar zeker in. Ik had vooraf de plattegrond van Zuiderspel bekeken en zag al dat het niet heel groot was. Toen ik eenmaal binnenkwam, was ik vooral blijverrast. De ruime opzet vond ik erg prettig (zeker omdat ik zelf een wat ruime opzet heb). Je kon hier prima je stoel naar achter schuiven, zonder meteen iemand een kopstoot te geven. En ik heb hier veel minder het gevoel gehad dat ik iets zou missen als ik niet zou doorlopen. Ik ben twee dagen gegaan, wat ideaal is voor iemand die schrijft voor een blog. Maar een casual bordspeler zou ik aanraden om gewoon op een van de twee dagen te gaan.

Het artikel gaat verder na de afbeelding >

The Arena of Baradum (van uitgever Horned Toad Games)

Yorom:

Het spel heeft weinig regels, waardoor we snel konden spelen; een unicum voor skirmish games. Je kiest een poppetje, pakt wat kaarten en bam, je speelt. Beurten vlogen voorbij, en er was een goede balans tussen elkaar slaan en orbs oppakken. Ik had het naar mijn zin, maar dat kan ook komen omdat ik won; ik hoor dat dat helpt. Baradum voelde lekker! Punten scoren (elkaar slaan en orbs oppakken) heeft risico, waardoor het spel niet verandert in een rekensom. We konden snel beginnen, speelde kaarten en sloegen op neuzen – precies wat je wil zien. De maker heeft ook dingen bedacht waardoor je daadwerkelijk beweegt, wat ik erg waardeer. Het werkte echt lekker, ik ben enthousiast om dit spel meer te spelen.

Melt:

Ik was zelf niet aangeschoven bij The Arena of Baradum, als Yorom me niet mee had gesleurd. Waarom? Omdat dit soort spellen meestal niet voor mij zijn weggelegd. *Yes, I judge a game by its cover. We all do. Im sorry.* Toch was ik blijverrast! Want waar ik dacht dat ik overladen zou worden met spelregels en uitzonderingen, was juist het tegenovergestelde waar. Voor mijn gevoel duurde de uitleg nog geen vijf minuten. En het spel vond ik bijzonder vermakelijk (hoewel ik kei-hard ben ingemaakt). Ik heb volgens de ontwerper van het spel precies zo gespeeld als de meeste spelers met mijn karakter. Dat vat ik op als een compliment! Hoewel ik Baradum zelf niet zou kopen, heb ik me rijkelijk vermaakt. (Ik heb wat meer backstabben en bluffen nodig in een spel 😜).

Full disclosure: wij hebben van de ontwerper van The Arena of Baradum een prototype meegekregen voor een review. Er zijn verder geen afspraken gemaakt over de inhoud van die review (we mogen schrijven wat we willen), en de ontwerper heeft ons ook niet betaald. Wij hebben hem benaderd omdat we een Nederlandse indie ontwerper graag succes willen zien hebben, maar gaan desalniettemin eerlijk zijn tijdens onze coverage. Dan weten jullie dat. Je kan The Arena of Baradum vanaf 26 maart echt helpen worden door het spel te backen op Backerkit.

What the Flock?! (van uitgever Growly Games)

Yorom:

What the Flock?! was prima! Het deed me denken aan Hey! That’s My Fish! of Passo. Je hebt een poppetje dat over een verdwijnend bord rondloopt, en je probeert tegelijkertijd zo veel mogelijk punten te verzamelen én de poten onder de stoel van je tegenstander vandaan te zagen. Ik was goed in dat tweede deel, maar het daadwerkelijk scoren van punten ging minder. Dat vind ik een goed teken, aangezien dat betekent dat je niet perse wint als je het hele spel vervelend doet. Ik denk dat dit een leuk spel is voor als je iets lichts wil spelen, of als je op zoek bent naar iets kleurrijks voor met de kinderen. Niet iets voor mij, maar wel het kijken waard.

Melt:

Dit spel trekt mij. Elkaar een beetje dwarszitten (lekker gemeen!), zoveel mogelijk schapen verzamelen (schattig!) en weinig regels die je moet onthouden. De makers zijn ook heerlijk down-to-earth, en zijn rustig aan het uitvogelen hoe ze een spel op de markt zetten. Dit is voor mij de tweede keer dat ik What the Flock?! speel. Ik zie mezelf dit spelen met mijn neefjes van 6 en 8, maar ook met mijn oude buurvrouw die he-le-maal weg is van alles wat met schapen te maken heeft. Hoewel ik denk dat zij wat minder fan is van de bomschaap…

Growly Games heeft later dit jaar een Kickstarter campagne voor What The Flock?!. Hou de website van Growly Games in de gaten als je op de hoogte wilt blijven van wanneer die live gaat.

Koala Kart (van uitgever Tucker’s Fun Factory)

Yorom:

Koala Kart is een soort Mario Kart-achtig racespel waarbij je aan het begin van je beurt twee dobbelstenen rolt om te kijken hoe ver je mag rijden. Ik ben normaal niet zo’n fan van roll to move (het rollen van een dobbelsteen om te kijken hoe ver je mag bewegen), maar ik vond het hier wel leuk! Niet omdat het spel zelf allemaal wilde dingen ermee deed, maar omdat kinderen dan tijdens het spelen kunnen oefenen met hoofdrekenen; je hebt op de ene dobbelsteen namelijk een getal van 1 tot 6, en op de andere een vermenigvuldiging staan. Dit spel lijkt me daarom echt top om met je kinderen te spelen. Verder waren de power-ups ook niet zo ruig dat je mensen voor het hele spel uit kan schakelen, maar wel sterk genoeg om ervoor te zorgen dat het spannend blijft. Dit is typisch een spel dat kinderen keer op keer willen spelen zodat ze papa’s leven zuur kunnen maken. Ik kan niet wachten.

Melt:

Ook dit spel was niet mijn eigen keuze. Mijn vriend is dierenarts en zag koalas, tja, dan moet er veel gebeuren als we dat spel niet gaan spelen. Gelukkig is dit niet een spel waar je veel bij moet nadenken. Tactiek zit er nauwelijks in, het is vooral heel erg leuk om met z’n allen een speler helemaal terug te jagen. Dat deden we dan ook, waardoor mijn vriend nog niet een ronde heeft afgemaakt, voordat er al een winnaar was. Meteen afleren die hap. Geinig spel, nauwelijks uitdaging. Mario kart zonder skills.

Survive the Serengeti (van uitgever HenMar Games)

Yorom:

Survive the Serengeti deed me denken aan iets als 6 Nimmt of Libertalia, op een gekke manier. Je zoekt allemaal een kaart uit met een bepaalde waarde, en hoopt dat je niet gepakt wordt door de rest van de tafel. Alle spelers kiezen tegelijkertijd een kaart uit hun hand, en hopen dat ze niet worden opgepeuzeld door de roofdieren kaart die midden op tafel open ligt. De roofdieren zorgde ervoor dat je keuzes niet perse voor de hand lagen, en het vormen van kuddes met andere spelers (dat zijn in dit geval reeksen opvolgende getallen of paren van hetzelfde getal) zorgt ervoor dat spelers soms ineens wel of niet met elkaar willen samenwerken. Als dit spel betaalbaar is wanneer het uit is gekomen, dan ga ik dit zeker vaker spelen. Veel interessante keuzes, en een paar slimme dingen waardoor het zich toch onderscheidt van 6 Nimmt of Libertalia.

Melt:

Het leuke aan naar een beurs gaan met Yorom, is dat je spellen speelt die je anders nooit zou spelen. Yorom had vooraf gemaild naar de uitgever. Toen we kwamen buurten, was de beste man al aan het einde van z’n latijn. Twee lange dagen met iedere keer dezelfde twee spellen uitleggen… Maar toch maakte hij wat tijd voor ons vrij. We speelden een potje, ietwat rommelig, met hier en daar een vergeten regel. Toch hebben we beiden veel lol gehad. De kaarten waren duidelijk, goed leesbaar en het spel had een bepaalde spanning die ik vergelijk met hartenjagen zonder kaarten tellen. Je weet niet wat je tegenstanders neerleggen, en voor je het weet, win je gewoon!

Run Bunny, Run! (van uitgever HenMar Games)

Yorom:

Ik was echt heel blij verrast door dit spel. De manier waarop het kaarten gebruikte om beweging te simuleren, is echt fascinerend. Je legt kaarten over elkaar om een soort pad te maken voor de wolf en het konijn, waardoor je ineens een systeem hebt waarmee kaarten snelle beweging weergeven. En dat, tot mijn verbazing, werkte veel beter dan ik verwacht had! Het konijn en de wolf bewegen daarnaast ook nog eens anders, waardoor de beide kanten van het spel een andere overweging maken tijdens het bewegen. Melt en ik konden heel leuk samenwerken tijdens het spelen, waardoor we uiteindelijk toch hebben kunnen winnen. Heel interessant! Ik zou dit waarschijnlijk niet kopen als het uit is, maar het is wel perfect om uit je tas te halen met de vraag “hey, mag ik jou wat cools laten zien?”

Melt:

Deze manier van met kaarten spelen, is een manier die meteen inspiratie bij me opwekt. Hoezo setjes sparen, hoezo een hogere waarde neerleggen… Nee, de kaarten gebruiken we op een hele andere manier. Ik vind dit zo’n heerlijk origineel idee, dat ik er meteen over ga brainstormen. Hoe kan ik hier een nieuwe twist aan geven? Wat zou nog meer leuk zijn? En niet te vergeten: aan wie wil ik dit allemaal laten zien?!

Phanerozoic (van uitgever Broken Mill Games)

Yorom:

Dit spel is niks voor mij, en dat vind ik echt jammer. Ik ben een fan van Broken Mill Games, en gun ze dus al het succes van de wereld, maar ik kon me hier toch niet mee vermaken. Ik kreeg aan het begin van het spel twee doelenkaarten uitgedeeld die vele malen moeilijker waren dan die van mijn tegenstander, waardoor ik eigenlijk met 2-0 achter begon. Daarnaast was het (voor mijn gevoel) te vaak zo dat de draft niks had waar ik écht iets mee kon, waardoor ik maar gewoon mutaties op dieren aan het spelen was in de hoop mezelf zo te vermaken. Voor mij een misser, helaas. Ik heb echter wel verhalen gehoord van coole dingen die je in dit spel kan doen, wat betekent dat er waarschijnlijk meer in dit spel zit dan ik heb kunnen vinden. Helaas heeft het mij niet kunnen overhalen om daarnaar te gaan zoeken.

Melt:

Dit was mijn eerste kennismaking met Broken Mill Games. Jammer, want ook ik vond dit onderwerp veel te ingewikkeld en vaag om mijin volledige aandacht op een drukke beurs te geven. De uitleg kwam totaal niet binnen en het thema sloot ook niet aan bij mijn interesse. Ik denk dat dit spel nog wat denkslagen nodig heeft. Goede artwork, duidelijkere kaarten met een vriendelijkere uitstraling. Het spel voelde nu erg klinisch, alsof ik een fulltime baan had als paleontologisch-scheikundige (is dat een functie?). Geen dooddoener, ik denk dat dit spel potentie heeft. Maar het heeft nog wel wat liefde nodig van de maker.

Broken Mill Games heeft later dit jaar een nieuwe Kickstarter campagne voor zowel Phanerozoic als World Stitchers. Hou vooral de website van Broken Mill Games in de gaten als de beschrijving van het spel je interessant leek!

Robo Factory (van uitgever Formula Games)

Yorom:

Ik ben legendarisch slecht in deductiespellen, maar ik heb me toch erg vermaakt met Robo Factory! Het lijkt het meeste op Mastermind, maar doet binnen dat framework hele andere dingen. Spelers beginnen het spel gelijk met wat informatie, en krijgen daarna maximaal twee kansen om het perfecte antwoord te vinden. Ik bleek daar echt heel slecht in te zijn (het is me niet één keer gelukt), maar desalniettemin was het wel bevredigend om mee te gaan puzzelen. Heel kindvriendelijk ook, ik denk dat dit een goede logica puzzel is om te doen met kinderen die iets ouder zijn (denk: een jaar of tien). Ik wil ook nog even een extra shout-out doen naar Alon Nir, de designer van Robo Factory. Het was echt heel leuk om samen met hem zijn spel te spelen. Deze houden we in het achterhoofd voor als mijn zoon wat ouder is.

Melt:

Dit spel hadden we nooit gespeeld, als er geen gigantische opgeblazen robot voor de deur van Zuiderspel stond. De Robot trok onze interesse, en we moesten er een rondje omheen lopen om uit te vogelen waar de robot voor stond. Eenmaal binnen riep Yorom ineens “Kijk! Daar, dat is Robo Factory!”, en voor ik het wist zat hij al met de bedenker te spelen. Ik ben dol op Mastermind. Maar merkte dat ik hier vooral verbaasd was over hoe weinig informatie ik kreeg. Twee keer raden, een keer informatie kopen en dan is het spel gedaan. Maar toch, de kleurrijke robots, de speelstukken, en het met mijn deductievermogen van een kip, heb ik toch een ronde goed geraden! Ik zou dit spel prima met mijn neefjes kunnen spelen. Aanrader!

Colors of Paris/Oude Meesters (van uitgever Keep Exploring Games)

Yorom:

Colors of Paris/Ouder Meesters doet een paar interessante dingen. Het is een worker placement spel (een spel waar je een gelimiteerde hoeveelheid poppetjes hebt om acties mee te claimen) waarbij de acties op een ronddraaiend wiel stonden. Daardoor moest je, naast bedenken hoe je zo efficiënt mogelijk je acties wil doen, ook nadenken over wat je de volgende beurten kan gaan doen. Ik heb niet zo veel met dit soort spellen (ik vind Architecten van het Westelijk Koninkrijk nog steeds het leukste) omdat ze allemaal zo vergelijkbaar aanvoelen. Ook hier was het vooral een efficiëntiepuzzel; je hebt weinig acties, hoe zet je die zo handig mogelijk om naar grondstoffen die je vervolgens weer om moet zetten naar punten? Dat gezegd hebbende is dit spel wel makkelijk op te pakken. Het heeft weinig regels, de acties zijn makkelijk te begrijpen en de interacties zijn ook lekker duidelijk. Als je van dit genre houdt en op zoek bent naar een instapmodel, dan is dit een goede om naar te kijken.

Melt:

Voor mij is dit zo’n spel dat er gelikt uitziet, maar teveel regels heeft om even snel te spelen. De inhoud van het spel is voor mij te mager om de moeite te nemen om al die regels uit te leggen. Zeker als er zoveel aanbod is van simpelere spellen die naar mijn mening veel leuker zijn. Na een potje vond ik het wel genoeg. Ik kan me wel inbeelden dat als kunst en schilderen een van je passies is, dit spel perfect voor je is. Het ziet er prachtig uit, de speelstukken voelen fijn aan en als je de regels kent, speel je het vrij makkelijk weg.

Travelers: Tokyo (van uitgever Keep Exploring Games)

Yorom:

Als je goed bent in actie optimalisatie, dan is Travelers: Tokyo een spel voor jou. In dit spel probeer je met een beperkt aantal acties zo veel mogelijk locaties binnen Tokyo te bezoeken. Daarvoor heb je kaarten in je hand, met daarop geld, energie of een combinatie. Wij hebben een heel spel gespeeld (wat ongeveer een uur duurde), en ik heb daarbij elke keer de beurt echt uit mijn tenen moeten sleuren. Je wilt locaties bezoeken zodat je stapjes verder kan doen op vier tracks (waarmee je aan het einde punten scoort), maar je kan steeds extra stapjes verdienen als je op het juiste moment ergens bent. Dit is niet even zwaar als, weet ik veel, iets van Vital Lacerda, maar je krijgt de goede beurten zeker niet cadeau. Ik was blij verrast door dit spel! Het ziet er prachtig uit (ook al had dit prototype nog wel wat mankementjes) en is héél betaalbaar. Een aanrader voor mensen die actie optimalisatie leuk vinden, of als je iets hebt met die neon-overgoten sfeer van Tokyo bij nacht.

Melt:

Dit spel was voor mij echt sensory overload. Misschien omdat we het aan het einde van de dag speelden, misschien omdat Tokyo dat zelf ook is. Ik was regelmatig op zoek naar hoe ik van plek A naar plek B kon komen. Ik zocht naar kleine icoontjes voor iets te eten, op een bord die me een klein beetje het gevoel gaf dat ik Where’s Waldo aan het spelen was. Zodra ik eenmaal in het spel zat, ging ik eigenlijk wel lekker. Er zaten nog wat foutjes in de kaarten, die haalden me een beetje uit het spel. Maar al met al, kan ik de moeite en gedachtegang van de makers goed waarderen. Ik heb me door Yorom laten vertellen dat dit spel een goeie representatie is, van op reis gaan door Tokyo. Het is niet een spel dat ik nu zou backen, maar misschien wel na een reis in Japan.

Keep Exploring Games heeft op dit moment een Kickstarter campagne lopen voor Travelers: Tokyo. De campagne sluit op vrijdag 5 april 2024, dus zorg dat je er op tijd bij bent als de beschrijving hierboven je interessant leek!

Dracula vs Van Helsing (van uitgever Mandoo Games en Geronimo Games)

Yorom:

Van alle spellen die ik op Zuiderspel gespeeld heb, is dit denk ik het spel met de meeste ‘duurzaamheid’. Dit is typisch zo’n spel wat je honderd keer tegen dezelfde persoon kan spelen. Het lijkt sterk op een slagenspel voor met zijn tweeën. Een van de spelers is Dracula, en wint als hij een hele wijk in het dorp in vampiers heeft verandert. Van Helsing (de andere speler dus) wint als hij twaalf slagen wint óf ervoor kan zorgen dat Dracula het aan het einde van ronde vijf nog niet is gelukt om een hele wijk in vampiers te veranderen. Dit spel is ontzettend spannend doordat je steeds kleine beetjes informatie krijgt. Melt legde steeds sterke kaarten af, waardoor ik alleen maar bezorgder kon worden; hoe sterk moesten die andere kaarten dan wel niet zijn?! De dynamiek tussen de twee rollen is heel interessant, en het pseudo-slagen systeem werkt heel goed. Waarschijnlijk mijn favoriete spel van Zuiderspel, samen met The Arena of Baradum.

Melt:

Mijn plezier voor dit spel, begon eigenlijk al bij het uitpakken. De doos is geniaal vormgegeven, met alle losse fiches opgeslagen in een doodskistje. Ik snapte nog niks van het spel, en toch had het in mijn hoofd al een plekje in de spellenkast verdiend. Naarmate we het spel speelden, kwam ik erachter dat ik dit ook nog eens een spannend spel vind. Ik merkte dat ik in de rol van Dracula niet echt een reden had om de rondes te eindigen en dat Yorom dat dus steeds deed. Slim van ‘m, want hoe meer kaarten ik trok, hoe sterker mijn plankje werd. Yorom had wel flinke pech met de kaarten die hij pakte, en koos er regelmatig voor om die af te leggen ten nadele van zijn speelpositie.

Full disclosure: wij hebben van uitgever Geronimo Games een exemplaar van Dracula vs Van Helsing gekregen voor een review. Er zijn verder geen afspraken gemaakt over de inhoud van die review (we mogen schrijven wat we willen), en de uitgever heeft ons ook niet betaald. Ons exemplaar van Dracula vs Van Helsing zal na review aan een lezer verloot worden door middel van een weggeefactie; wij houden hem dus niet zelf. Dan weten jullie dat. Geïnteresseerd? We gaan Dracula vs Van Helsing binnenkort weggeven!

Wat we verder nog kwijt willen

Dit was natuurlijk slechts een greep uit de spellen die er op Zuiderspel waren, maar we hebben goed onze best gedaan om er zo veel mogelijk te spelen! Tien spellen op een dag (ook al waren de meeste niet héél ingewikkeld) is ook een flinke marathon, maar gelukkig beviel dat goed. Fijne mensen aan tafel helpen daar natuurlijk bij (shout-out naar team Bordspellencafe, maar bij dezen ook nogmaals dank aan de designers en vrijwilligers die elke keer weer opnieuw de tijd, energie en aandacht bij elkaar konden schrapen om het voor ons een positieve dag te maken. Voor ons smaakt dit naar meer; op naar de volgende beurs!