Welkom in Weirdwood Manor, het landhuis van Lady Weirdwood. Op deze mysterieuze plek komen onze wereld en de wereld van mythische wezens samen. Je bent een bewaker met unieke krachten ten opzichte van die van je medespelers en je speelt samen om een mythisch monster te verslaan. Doe dit wel op tijd, want anders leg je het af. En met het vorderen van de tijd verplaatsen de gangen op het bord waardoor bepaalde delen afgesloten of juist beschikbaar worden. Maak je klaar en sla een slag in de rondte.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Hoe speel je: Weirdwood Manor?

Weirdwood Manor speelt zich af op een fantastisch mooi rond speelbord. Je doel is om het monster te verslaan, doe dit voordat de tijd op is en voordat het monster op zijn unieke manier wint. Elke speler speelt met een uniek karakter. In je beurt speel je één van je handkaarten op een vrij dagdeel boven je bord om vervolgens de actie op de kaart uit te voeren. Waar je die speelt bepaalt hoever je de ring met de gang op het bord dan moet draaien. Daardoor zullen er kamers op het bord niet meer beschikbaar zijn en andere kamers juist wel. En die kamers zijn nou net waar je jouw acties wilt uitvoeren. 

Sommige kaarten laten je grondstoffen verzamelen, andere laten je verplaatsen zodat je kamers kan activeren om onder andere dobbelstenen te kopen, XP te verkrijgen of companionkaarten te kopen. Zo maak je tijdens het spel je karakter steeds beter om meer kans te hebben om het monster en haar scarabeeën te vernietigen. Dit is allemaal ter voorbereiding op je vechtkaarten. Daarmee val je met je dobbelstenen het sterke monster of de onderdanige scarabeeën aan. Die laatste houden je tegen om het monster te verslaan en deze vervelende kevers vernietigen ook kamers in het landhuis. Maar je wilt ze óók aanvallen omdat je daar XP voor krijgt én het zijn grondstoffen waarmee je leuke spreuken kan uitvoeren. Voor wat hoort wat zullen we maar zeggen.

En dan, na elke spelerbeurt, activeert het monster. Die voert een actie uit met een kaart van zijn eigen unieke stapel kaarten. Hij wordt sterker, spawnt nieuwe scarabeeën, komt keihard op je afgerend of slaat zich een slag in de rondte. Zo speel je door totdat je die ene simpele taak volbracht hebt: het monster doden. En doe dat snel, want het monster wordt steeds sterker en zal jullie meer en meer afzwakken.

Artikel gaat door onder de afbeelding >

Wat is daar bijzonder aan?

De eerste reactie bij nieuwe spelers is elke keer “Wauw!”, want Weirdwood Manor is heel erg mooi uitgevoerd. Het artwork, kleurgebruik en vormgeving is echt fantastisch. Ze hadden mij trouwens al met de omschrijving van een rond bord met bewegende ringen. Als je me dan ook nog vertelt dat het een coöperatief spel is met verschillende asymmetrische karakters die je naar inzicht kan ontwikkelen tijdens het spel, dan ben ik verkocht.

Het spel bevat eenvoudige concepten die we kennen uit andere eurostyle bordspellen. Je speelt een kaart die zegt dat je ergens heen mag lopen, daar verzamel je grondstoffen en de volgende beurt ga je ergens anders heen om daar een gevechtsdobbelsteen of een helperkaart te kopen. Dit maakt dat het vrij vlot speelt en dat iedere speler een plannetje kan maken voor het verbeteren van hun karakter.

Het mooie is dat je bijvoorbeeld zelf de vrijheid hebt om je XP te verdelen over de drie sporen: een krachtspoor om jouw unieke krachtacties uit te voeren, een gevechtsspoor om je sterker te maken en een tactiekspoor die je leuke extraatjes geeft.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Er moeten koppen gaan rollen

Bij vechtacties is het wel even opletten. Je moet namelijk eerst kijken hoeveel verdediging en aanval je hebt op basis van je XP en gespeelde kaarten. Dat doe je ook voor het monster. Hij wordt met het vorderen van de tijd steeds sterker en spaart zijn krachten op.  Dan neem je voor ieder de juiste dobbelstenen en daarna is het rollen maar!

Dit soort gevechtssystemen bestaan natuurlijk al langer in de spellenwereld, maar voelt soms toch wat platonisch omdat je moet zoeken naar de verschillende statistieken en rekenen voor schade. Wat mij betreft had het gevechtssysteem wat eenvoudiger gemogen, zeker het aantal dobbelstenen van het monster is vervelend om elke keer op te zoeken. De Chaos Ogre krijgt bijvoorbeeld extra dobbelstenen als er meer plagen zijn, maar verliest weer dobbelstenen door schade die is toegedaan. En het monster wordt dus met de tijd sterker en heeft dan meer dobbelstenen nodig.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Help! De gangen verplaatsen!

We moeten het ook maar eens over het unieke aspect van Weirdwood Manor hebben. Bij iedere actie draait de middelste ring en na iedere volledige rotatie moet je de buitenste ring ook één plekje draaien. Het zal niet de laatste keer zijn dat je aan tafel hoort: “En dan ga ik naar…oh nee, de deur naar deze kamer zit nu weer dicht. Even opnieuw…” 

Kamers worden beschikbaar of juist afgesloten door de kaart die je speelt en pas daarna mag je jouw acties uitvoeren. Dit is wel even wennen en het kost je meer denkkracht om vooruit te plannen. Daarnaast verplaatst het monster zich ook regelmatig en kan je niet meer bij hem komen terwijl je net een aanval wilde uitvoeren.

Het meest frustrerende is nog wel de buitenste ring met kamers. Die hebben betere acties, maar je zit daar vaak net ingesloten als je weer aan de beurt komt, zeker met meer spelers. Hierdoor kan het voelen alsof je weinig keuzevrijheid hebt. Dan wordt het spel er niet leuker op.
Daarom deze gratis tip: bezoek alleen zo’n kamer als je er ook de kaarten voor hebt om te teleporteren bijvoorbeeld. Dit levert je een veel leuker spel op.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Hier met dat konijn

Als je doorhebt welke dingen je wel of juist niet moet doen, dan is Weirdwood Manor echt heel tof. Het leukst vind ik nog steeds dat je zes karakters hebt die allemaal anders spelen. Hun moeilijkheidsgraad is ook mooi aangegeven en zo ga je jezelf met je groep steeds meer uitdagen. 
Er zitten ook drie totaal verschillende monsters in het spel die oplopen qua moeilijkheidsgraad. 
Tijdens het spel zal je ook veel met elkaar overleggen om goede een-tweetjes te kunnen uitvoeren en het monster aan te vallen. Daarbij helpen je tactics- en companionkaarten enorm. Die laatste zijn natuurlijk ook voorzien van prachtige tekeningen.

Mijn beoordeling

Gameplay: Weirdwood Manor heeft wat tijd nodig om te wennen. Als je de verkeerde dingen doet kan het frustrerend werken en zeker het eerste monster kan minder leuk zijn. Heb je de mechanismes beter door en vecht je tegen andere monsters dan zal dit je spelavond flink verbeteren.

Vormgeving: het gangenstelsel op een rond bord is echt een heel gaaf concept. Daarnaast zijn de verschillende karakters heel mooi uitgewerkt en heb je hierdoor het gevoel uniek te zijn. Ook de iconen zijn van afstand goed te lezen. Enige verbeterpunt is dat het net wat duidelijker mag zijn of een deur open of dicht is.

Prijs/kwaliteit: met een prijs van €80 à €85 euro heb je een heel goed spel in handen. Mijn zorg was dat de draaibare ringen al snel te wensen over zouden laten, maar ze draaien soepel en het bord is lekker stevig. Je krijgt ook sterke tweelaagse spelersborden en de kaarten zijn ook slijtvast. Dit alles komt in een doos met goede inleg die in je kast mooi rechtop kan staan zonder dat alles door elkaar gaat!

Interactie: het liefst speel ik zo dat anderen je handkaarten niet zien, want dan moet je gaan uitleggen wat je plannen zijn en op elkaar inspelen. Dat maakt de interactie heel erg goed! Door het spenderen van tijd en het sluiten en openen van kamers zal je ook regelmatig dingen moeten doen om anderen een betere beurt te laten hebben, je speelt het spel dus echt samen.

Handleiding: ze hebben geprobeerd het allemaal duidelijk te maken, maar uiteindelijk zit je toch nog wel wat te bladeren. Hierdoor sluipen er af en toe foutjes in wanneer bijvoorbeeld een kamer omgedraaid wordt of wanneer een kaart zegt “ignore scarab rules”. Deze scarab rules staan namelijk verdeeld over verschillende blokken in het regelboek.

Artikel gaat verder na de afbeelding >

Wat ik verder nog kwijt wil

In Weirdwood Manor moet je samenwerken, maar dat doe je zonder dat iemand het hele spel kan domineren en bepalen wat de rest moet doen zoals bij Pandemic vaak gebeurt. Omdat je jouw eigen handkaarten hebt (en die natuurlijk niet deelt met je medespelers) maak je jouw eigen keuzes om gezamenlijk de strijd aan te gaan.

Ik denk bij Weirdwood Manor ook meteen aan Horrified, een ander coöperatief spel waarbij je een monster moet verslaan. Daar kan je natuurlijk ook meer over lezen in onze eerdere review.
Als ik Weirdwood Manor daarmee vergelijk, dan is deze net wat complexer en duurt ook al meteen langer, zo’n twee à tweeënhalf uur per spel. Dat ligt wel in mijn straatje, maar bereidt je medespelers er wel op voor dat het een avondvullend programma is.

Ten slotte, het spel bevat 3 monsters. Het gemakkelijkste monster, de Chaos Ogre, vind ik een goed monster om het spel mee te leren, maar die is tegelijk een heel vervelend monster qua beleving. De Chaos Ogre speelt behoorlijk willekeurig en zal je regelmatig teleurstellen omdat je jouw voorbereide actie niet meer kan uitvoeren doordat er bijvoorbeeld ineens scarabeeën bij komen. Ga dan, als je bekend bent met het spel, vooral door met de andere monsters om je speelavond veel leuker te maken!

Wat vind jij?

Wat vind jij van het gebruik van dobbelstenen om te vechten? En vind jij ook dat er minstens één spel met een rond bord in je kast moet staan? En welke moet dat dan zijn, zijn er naast Crokinole nog andere kanshebbers? Laat het me vooral weten in de comments!