Gisteravond schoof ik tijdens de spellenavond in Amersfoort in de rol van helikopterpiloot Macready. Samen met zeven anderen moesten we zien te overleven op een verlaten en ijskoude Outpost 31. En héél even waande ik me in de gelijknamige film: The Thing. Wat ik ervan vond? Komt-ie:

The Thing is een spannende hidden role en worker placement-spel, waarin één speler begint als “Thing” die door simpelweg in dezelfde kamer te staan, andere spelers kan bekeren. Kleine opmerking: we speelden een Duitse vertaling van het spel. Dat zorgde voor de nodige hilariteit, wanneer we in ons allerslechtste Duits met elkaar in discussie gingen. “Kannst du ein Benutzenkaart spielen bitte?” Het spel is ook beschikbaar in het Engels.

Zo werkt het spel

Iedere speler krijgt een eigen personage met daarin een ‘kracht’ die uniek is aan diens karakter. Als mensch kies je een ruimte waar je aan de slag gaat om een taak in de basis uit te voeren. Denk aan koken, de generator onderhouden, de weersvoorspellingen bekijken of het radiostation repareren. Als iedereen een ruimte heeft gekozen en een van zijn drie handkaarten heeft ingeleverd aan de spelleider, begint het drama.

De spelleider schudt alle ingeleverde kaarten en draait de eerste om. Er zijn drie mogelijke kaarten: reparieren, benutzen en sabotieren. Ofwel: repareren, gebruiken en saboteren. Nu begint de discussie: “Het heeft meer prioriteit om de generator aan te houden!”, “Nee, we moeten écht het weer voorspellen…”, “Lieve medemenschen, ik wil een poging doen om de vlammenwerper te vinden.” Na de discussie, beslist de spelleider wie de kaart krijgt en diens actie wél of niet mag uitvoeren. Een tip van ons: start een timer van 5 minuten voor elke discussie, want anders kan het spel véél langer duren dan de aangegeven 90 minuten.

De tekst loopt door onder de afbeelding >

Een beurt als Thing

Als Thing heb je twee spelfases. In de eerste speel je mee met de Menschen. Je probeert dan om bij zoveel mogelijk andere spelers in dezelfde ruimte te komen. Dan kunnen zij namelijk door jou worden geïnfecteerd en vergoot je het aantal Things in het spel. Ondertussen ben je natuurlijk bezig met jezelf onverdachtmaken.

De tweede fase start wanneer de spelers erachter komen dat jij een Thing bent. Je wordt ontmaskerd door bloedtests of wanneer je het zelf bekendmaakt door het uit te schreeuwen. In deze fase kies je een aantal kamers waar jij je aanwezigheid laat zien. Staan daar spelers, dan kun je ze direct afmaken (mits ze geen wapens hebben en jij sterker bent dan zij).

Zo kun je winnen

De Menschen hebben vier manieren om te winnen. Als ze The Thing uitmoorden, als ze de sneeuwschuiver of helikopter repareren, of als ze via het radiostation om hulp vragen en het overleven tot de hulptroepen aankomen. Eén maar: als ze aan het eind van het spel nog niet weten wie er allemaal geïnfecteerd zijn, verliezen ze het spel als nog wanneer ze een Thing aan boord laten van het voertuig.

Thing wint wanneer hij alle spelers uitmoordt. Dat kan door de basis te laten bevriezen, of door iedereen te infecteren. Ook kan hij onschuldig blijven spelen en proberen mee te reizen met de ontsnappende Menschen.

Lees verder onder de afbeelding >

Is The Thing een leuk spel?

Kort antwoord: als je van hidden role houdt, is dit een spel dat je een keer moet proberen. Toch is het niet helemaal koek en ei, er zitten namelijk wel wat elementen in die volgens mij niet helemaal lekker werken.

Als eerst: mijn karakter. Ik speelde Macready, het karakter met de legendarische quote “Yeah, fuck you, too!”, voor hij een Thing afschoot. Maar in het spel voelde ik me allesbehalve een bad-ass. Doordat je continu bezig bent met de basis in stand houden, is er nauwelijks ruimte voor de speciale kracht van mijn karakter. Die kan namelijk in het wapenarsenaal drie kaarten trekken en er een uitzoeken. Handig als je op zoek bent naar een vlammenwerper, helaas is de algemene tactiek om de focus te leggen op het repareren van het radiostation, en dus niet om een gunslinger te worden. Daardoor voelde ik me als Macready nogal nutteloos.

Ik heb het ook een potje als Thing gespeeld. Maar ook daar had ik een erg onhandig karakter. Ik had als kracht dat we, wanneer ik (als mensch) in de keuken stond, maar één voedsel verbruikte per dag. Dat was dus bijna het hele spel mijn taak. Tja, daar sta je dan, met je goede bedoeling om zoveel mogelijk mensen tegen te komen en te infecteren.

Spelbrekende tactieken

Een van de tactieken die in beide speelsessies naar voren kwam, is het vormen van paren. Het spel beloont spelers die samen in één ruimte komen door de actie te versterken. Om de kans van verspreiding zoveel mogelijk tegen te gaan, trekken de spelers op in duo’s die het hele spel gelijk blijven. Zo blijft een mogelijke verspreiding binnen dit paar. Handig, tenzij je dus een Thing bent en onder de radar wil blijven, terwijl je andere spelers bekeert.

In beide rondes die ik heb gespeeld, schuilden de spelers de laatste ronde in de slaapzaal. Gek genoeg is dat een veilige ruimte, waar alle spelers tegelijk naartoe kunnen. Hier kan Thing namelijk niet naartoe. (Want we weten allemaal dat er één ding heilig is voor aliens, en dat is slaap!)

Nog een: als de spelers in de eerste ronde met z’n drieën naar de testruimte gaan, kunnen ze zes testen krijgen. Met een beetje geluk heb je dan gelijk de kans om Thing eruit te vissen en het spel direct voor hen te beëindigen.

Lees verder onder de afbeelding >

Wat is er dan wél goed aan het spel?

Er zijn niet veel spellen die mij zo’n spanning geven als The Thing. Ongeacht welke rol ik heb, ik voelde mijn hart in mijn keel zitten. Elke encounter is spannend en maakt The Thing afwisselend en interessant. Verder zijn er een aantal mechanieken in het spel die ik erg opvallend en interessant vond.

Elke keer dat spelers in eenzelfde ruimte met elkaar staan, gaat hun verdenkingsniveau omhoog. Ook als ze tijdens de stemronde een stem krijgen, gaat voor elke stem het verdenkingsniveau omhoog. Alleen de speler(s) met het hoogste verdenkingsniveau mogen worden getest. Daardoor is het dus heel belangrijk om met elkaar te bespreken om goed te stemmen. Staan er vier spelers gelijk, kun je als Thing ook één speler naar voren schuiven en daardoor je onthulling met een ronde uitstellen.

Er is niet één pad naar de overwinning. Elke uitkomst heeft een soortgelijk moeilijkheidsniveau, hoewel ik merkte dat het repareren van het radiostation toch veel de voorkeur heeft.

Het spel zit vol met lastige keuzes, en geeft je genoeg ruimte om daar tot in den treure over te discussiëren. The Thing is een praatspel, waarin je elkaar moet overtuigen om bepaalde acties wél of niet te doen. Toch geeft het spel genoeg kansen aan spelers met een overduidelijke kwaadaardige rol om het spel opzichtelijk (of niet) te saboteren.

Het spel ziet er prachtig uit, waardoor je heel snel vergeet dat je een bordspel speelt en niet écht in Outpost 31 zit. Er zijn voor dit spel ook miniaturen verkrijgbaar, die je zelf kunt schilderen om het spel nog meeslepender te maken.

Lees verder onder de afbeelding >

Hoe duurzaam is The Thing?

Onder het kopje Duurzaamheid kijken we naar de speelstukken van een spel. Hoelang gaan die mee, hoe krasvast zijn die en is het nodig om extra bescherming aan te schaffen, bijvoorbeeld.

The Thing doet een hoop goed, maar heeft ook een aantal vreemde keuzes gemaakt met betrekking tot duurzaamheid. Zo zijn er allerlei kartonnen fiches, die snel kunnen beschadigen. Ze gaan in een grabbelzak, je schuift ze over tafel of ze raken bekrast tijdens het spelen.

De eigenaar van het spel heeft al deze fiches ingepakt in plastic muntdoosjes. Daardoor blijft het spel mooi. De kaarten hebben hetzelfde probleem, als die beschadigd raken door het schuiven, kun je aan de achterkant gaan zien om welke kaart het gaat. Daarom is het verstandig om deze te sleeven.

Aan de andere kant, laat The Thing zien dat het wél kan: ze hebben allerlei miniaturen die de beleving vergroten. Olievaten, kleine jerrycans, een helikopter, miniatuurbeeldjes en plastic verdenkingsschijven… Deze onderdelen voelen prettig aan en kunnen (gok ik zo) lang mee. Via de website van Pendragon Game Studio kun je ook nog nieuwe onderdelen bestellen wanneer die aan vervanging toe zijn.

Mijn beoordeling

Gameplay: Voordat je het door hebt, zijn er drie uur voorbij. Daarna had ik een dubbel gevoel, aan de ene kant wil je nog een rondje doen, aan de andere kant is het ook wel goed geweest. De spelbrekende tactieken verpesten voor mij de drive om nóg een ronde door te knallen.

Kwaliteit: Met wat sleeves en muntdoosjes kan het niet anders dan dat dit spel kei-hard scoort op de kwaliteit. De kleine plastic onderdelen voegen heel veel toe aan het spel en voelen ook kwalitatief goed aan.

Vormgeving: Het spel is prachtig ontworpen. Het bord, de artwork op de kaarten en de miniaturen kloppen. Ze passen bij de thematiek van The Thing en vergroten de speelbaarheid.

Duurzaamheid: Doordat je via de website van Pendragon nieuwe onderdelen kunt bestellen, gaat dit spel lang mee. Enige bescherming is wel noodzakelijk, maar daar ontkom je niet aan bij een bordspel.

Handleiding: Ik heb me laten vertellen dat de regels niet altijd even helder in de handleiding staan. Onze spelleider greep regelmatig naar het boekje omdat er toch nog een regel niet helemaal duidelijk was. Als we op Boardgamegeek kijken naar het discussieforum, zien we ook dat er ruim 600 vragen zijn gesteld over hoe bepaalde regels werken. De handleiding kan zeker wat verbetering gebruiken dus. Handig: onze auteur Yorom heeft een handige tutorial gemaakt in hoe je zo’n lastig spel nu kunt uitleggen.

Wat ik nog kwijt wil

Ik ben wat strenger wanneer ik een review schrijf over expert-spellen. Ze zijn er immers voor de doorgewinterde bordspelspeler. Heb ik me vermaakt tijdens het spelen? Zeker. Maar zou ik dit spel zelf kopen en op tafel zetten? Dat denk ik niet. Staat dit spel in de kast van de bordspellenavond, of neemt iemand anders ‘m mee, dan speel ik best nog wel een keer mee.

De richtlijn van 90 minuten is duidelijk gericht op een spel met vier spelers. Als je met z’n achten speelt, kun je makkelijk drie uur vol knallen. Dat komt puur door de discussietijd tussen de acties in. Die kan eindeloos doorgaan. Daarom hebben wij er zelf een timer aan toegevoegd van 5 minuten, om die discussietijd in te korten.

De Duitse versie van dit spel was volgens onze groep een humoristische toevoeging. De gespannen sfeer werd namelijk regelmatig doorbroken door “Benutzen, Benutzen, Benutzen!” zodra de spelleider weer een kaart omdraait. We hadden de Engelse vertaling van de spelregels uitgeprint en uitgedeeld aan alle spelers. Zo kon iedereen bepaalde onderdelen opzoeken en waren de regels voor iedereen toegankelijk.

En wat denk jij?

Drie uur met acht personen kan een flinke opgave zijn. Hoe denk jij daar over? Wat vind jij van een speelduur van drie uur voor een bordspel, vooral met acht personen?