Sommige spellen springen er op het eerste gezicht niet echt uit in de winkel. Ik had Tantrix al vaker gezien, maar het deed me in eerste instantie denken aan een spel dat je op school kreeg om de tafels te leren. De zegel met “prijswinnaar” op de zijkant kon me ook geen vertrouwen inboezemen, aangezien ze nergens vertelde welke prijs dat dan was. Ik was wantrouwend. Onterecht, blijkt, want Tantrix veel interessanter dan ik had verwacht. Het is maar goed dat uitgever Tucker’s Fun Factory het aan ons opstuurde om uit te proberen!

Als je de doos opent, wordt je begroet door een regelboekje, een stoffen zakje en een grote hoeveelheid zeshoekige tegels. De onderdelen voelen aan alsof ze van hoge kwaliteit zijn, en je hoort ook een bevredigend clicky-clacky geluid als je de tegels door elkaar husselt in het zakje. Na een korte blik in het helder geschreven regelboekje, ben je klaar om van start te gaan. Het is tijd om Tantrix te gaan spelen!

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

Hoe werkt Tantrix precies?

Je speelt Tantrix met die eerdergenoemde zeshoekige tegels. Op elke tegel staan precies drie lijnen in drie verschillende kleuren, en die lijnen lopen kris-kras door elkaar. In het regelboekje staan wel zes verschillende manieren om deze tegels te gebruiken, maar alle zes de spellen hebben een paar elementen gemeen. Je moet ervoor zorgen dat de kleuren van tegel naar tegel door blijven lopen, en je moet oppassen voor iets wat de maker een Gobble heeft genoemd.

Gobbles zijn, tot mijn verbazing, niet het geluid wat je maakt wanneer je een Tantrix tegel inslikt. Dit is de naam die het spel heeft gegeven aan de ruimte die ontstaat tussen drie tegels wanneer je ze aan elkaar legt. Gobbles drijven een hoop van de spanning in het spel, aangezien ze zowel een wapen als een obstakel zijn. Aan het begin van je beurt moet je in elke speelvorm namelijk kijken of je Gobbles op kan vullen. Strategische spelers kunnen ze dus gebruiken om ervoor te zorgen dat ze andere spelers blokkeren en te slim af zijn. Hier kom ik later meer op terug, aangezien ik daar niet laaiend enthousiast over ben.

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

Veel verschillende manieren om te spelen

De makers van Tantrix hebben die twee principes (je moet lijnen laten doorlopen en oppassen voor Gobbles) op veel verschillende gebruikt; er zitten spelregels voor wel zes verschillende game modes in de doos! Een solo mode, een family mode, een real time mode (waarbij je geen vaste beurten hebt, maar iedereen tegelijkertijd speelt); het lijkt haast niet gek genoeg te kunnen. Er is dus duidelijk veel nagedacht over de verschillende manieren waarop je de speelstukken kan gebruiken! Het nadeel is alleen wel dat je met zoveel keuzes door de bomen het bos niet meer kan zien.

Net zoals andere spellen met zowel een competitieve, een solo en een coöperatieve modus, vond ik het bij Tantrix ook lastig om erachter te komen wat nou ‘de juiste’ manier is om Tantrix te spelen. Ik dénk dat het de family mode is, maar we gaan er denk ik nooit definitief achter komen – het regelboekje rept er namelijk niet over. Dat heeft voordelen, aangezien mensen dan zelf kunnen uitvogelen op welke manier ze het liefste met het spel aan de slag gaan, maar ik had liever een duidelijke hoofdmodus gehad. Dan weet ik tenminste zeker dat ik het spel aan het spelen ben zoals de ontwerper het in den beginnen bedoeld heeft.

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

Hoe voelt Tantrix dan om te spelen?

De family mode (wat volgens mij de ‘hoofd modus’ van het spel is) voelt vergelijkbaar aan als een spel als Carcassonne of Genius. Spelers mogen om de beurt een tegel aanleggen in een steeds groter wordend gedeeld tableau in het midden van de tafel, met als doel om een zo lang mogelijke slinger in hun eigen kleur te maken. Je hebt steeds het gevoel dat je een interessante keuze mag maken, aangezien je goede zetten niet zomaar cadeau krijgt. Maar, en dat is wel heel leuk, je hoeft jezelf niet in een migraine te denken om een goede zet te doen. Strategisch denken wordt beloond, maar kost je niet een maand van je leven.

Daarnaast voelt het goed om dat tableau in het midden van de tafel te zien groeien. De verpakking van Tantrix oogt heel retro, en die look zie je ook in het midden van je tafel verschijnen. Het eindresultaat van een potje Tantrix had niet misstaan op de muur van de kantine in een iconische 90s serie als Saved By the Bell, of op een frisdrank beker. Het belonende komt hier echter vooral voort uit het feit dat je het zelf gemaakt hebt, iets wat ook gebeurt aan het einde van een potje Agricola. Jullie hebben dit coole patroon zélf gemaakt, en dat voelt goed. Des de vervelender dat niet alles bij een potje Tantrix even satisfying is.

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

Een grote Gobble om te nemen

Ik had het al aangekondigd, maar we moeten het even over Gobbles hebben. De Gobbles zorgen tijdens het spel voor interessante wrijving, maar helaas net zo vaak voor frustratie en saaie momenten. Je bent tijdens een potje Tantrix verplicht om een Gobble op te vullen, wat ervoor zorgt dat je eigenlijk geen keuze meer te maken hebt. Dat is strategisch interessant omdat je andere spelers kan dwingen om slechte zetten te sdoen, maar voelt niet bevredigend tijdens het spelen. Daarbij kost het ook veel tijd om aan het begin van je beurt eerst alle Gobbles langs te gaan om te kijken of je ze nu toevallig wel op kan vullen. Een potje duurt bij elkaar makkelijk tien minuten langer omdat je constant moet controleren of je nog wel eerlijk speelt; dat heb je niet bij andere spellen waar je tegels moet aanleggen in een centraal tableau.

En daar wringt het dus. Andere sterke tile-laying spellen (zoals Carcassonne, Genius of Cascadia) geven je meer vrijheid, met het onderliggende idee dat mensen die slechte zetten maken gewoon vaker verliezen. Ik begrijp waarom de regels voor Gobbles belangrijk zijn (ze zorgen ervoor dat je niet alleen je eigen lijn langer kan maken), maar je hebt daardoor helaas te vaak beurten waar je eigenlijk niks doet. Niet omdat het spel niet werkt, maar omdat de keuze niet boeiend was. En dat is jammer, omdat de andere 90% van het spel wél interessant is. Misschien dat het daarom zo bij me wringt; de beurten die ik kwijt ben aan Gobbles opvullen, steken sterk af tegen de interessante beurten waarin ik het helemaal zelf mag weten.

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

En het solo spel dan?

De solo mode bij Tantrix voelt meer als een bezigheid dan een echt spel. Ik heb niet zo veel tijd doorgebracht met de solo mode, omdat er (naar mijn idee) weinig aandacht aan besteed is. Er zitten interessante puzzels in waarbij je patronen en lussen moet maken met de tegels in het spel, maar het kon mijn aandacht niet lang vasthouden. Het was als spelen met een fidget spinner; leuk als korte afleiding, maar niet iets waar je voor gaat zitten. En dat is jammer, aangezien we bij het Tantrix Puzzle Pack zien dat er wel een hoop interessants te doen is met Tantrix als solo ervaring.

Als je Tantrix als solo puzzel een interessant idee vindt, dan is het Tantrix Puzzle Pack zijn geld zeker waard. Voor de helft van de prijs krijg je een derde van de speelstukken en een stapel met puzzel kaarten. Deze puzzels oplossen is een heuse uitdaging waar ik erg van heb genoten. Ook dit spel heeft weer meerdere varianten in het regelboekje, maar de puzzels op de kaartjes oplossen voelt als het ‘echte’ spel. Dat betekent helaas wel dat dit doosje geen oneindige levensduur heeft, maar je kan hier ongeveer even veel puzzelplezier uit halen als een puzzelboekje. Prima tijdverdrijf voor een puzzelaar die eens iets anders wil proberen.

Artikel gaat verder onder de afbeelding >

Mijn mening op een rijtje

Gameplay: ik vond het ‘familiespel’ veruit het leukste, en ook dat was niet echt aan mij besteed. Dat ligt vooral aan mij, aangezien de mensen met wie ik dit speelde het wél erg naar hun zin hadden. Een spel voor mensen die tile laying games in zijn algemeenheid leuk vinden dus.

Kwaliteit: je krijgt echt waar voor je geld – deze speelstukken zouden een orkaan nog overleven! De insert is helaas nét te klein, waardoor het niet allemaal lekker past, en ik ben wel bang dat de verf op de stenen na veel gebruik gaat afbrokkelen. Maar goed, tegen die tijd heb je allang waar voor je geld gehad.

Vormgeving: het einde van een potje Tantrix ziet er leuk uit, maar zowel de doos als de stenen voelen ouderwets in hun vormgeving. Spellen zoals Tsuro of Butterfly Garden (voorheen Indigo) hebben vergelijkbare speelstukken, maar zijn veel aantrekkelijker. Tantrix is echter zeker niet lelijk – eerder degelijk of Spartaans.

Duurzaamheid: als je Tantrix leuk vindt, dan ga je er een lange tijd plezier aan hebben. Het is onmogelijk om te voorspellen hoe een spel zal verlopen, waardoor je steeds wat nieuws moet proberen. Plus, met die degelijke speelstukken zal het spel daar ook meer dan lang genoeg voor meegaan!

Handleiding: ik had liever gezien dat het regelboek één bepaalde variant uitkoos als dé manier om Tantrix te spelen, en de rest behandelde als varianten die je óók kan spelen. Nu is het een beetje gissen naar de beste manier om te spelen; wat is de favoriete variant van de ontwerper?

Tantrix is misschien niet mijn nieuwe favoriete spel, maar ik denk dat fans van Carcassonne of Tsuro hier een hoop lol mee kunnen hebben. Het spel geeft je genoeg middelen om strategisch na te denken, en de regels omtrent Gobbles zorgen ervoor dat je slimme vallen kan zetten voor je medespelers. Ik vond dat het spel te vaak tegen me zei dat ik dingen niet mocht doen, maar veel van mijn medespelers vonden dat juist leuk; het zorgde ervoor dat ze op zoek konden gaan naar manieren om mij dwars te zitten en zelf punten te scoren. Daarbij voelt het spel praktisch onverwoestbaar, waardoor je het makkelijk opnieuw en opnieuw kan blijven spelen.

Wat ik nog kwijt wil

Ik liep weg van mijn potjes Tantrix met het sterke gevoel dat het niet mijn spelletje is, maar ik heb ook hele positieve reacties gekregen. Mijn vader en schoonvader hebben zich heel goed vermaakt toen we samen Tantrix gingen testen, en een van mijn testpersonen gaf het spel zelfs een 8. Zie het verhaal hierboven dus vooral ook in die context; dit is maar mijn mening. Als het aan de anderen had gelegen, dan was de bovenstaande score sowieso hoger uitgevallen.

Daarnaast wil ik ook de uitgever Tucker’s Fun Factory nogmaals bedanken voor het opsturen van dit demo exemplaar! We hebben recent een interview afgenomen met Stan, die zijn eerste design Locus binnenkort ook bij Tucker’s Fun Factory uit gaat brengen! Wij van Bordspellencafe wachten enthousiast af om te zien wat er in de toekomst nog meer door ze wordt uitgebracht.

We geven Tantrix weg!

En last, but not least; we geven een exemplaar van Tantrix en van het Tantrix Puzzle Pack weg! Ben jij benieuwd of ik het bij het juiste eind heb, of dat ik gewoon een hater ben? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief!

En wat denk jij?

Wat is jouw favoriete tile laying game, en zou ik ze nog eens een kansje moeten geven? Mijn favoriete is Eufraat en Tigris, maar dat is eigenlijk vooral omdat je daar lekker oorlog gaat voeren met kleine kartonnen vierkantjes. Heb jij een aanrader die ik echt is moet proberen, of ben ik gewoon een hater die niks leuk vindt? Laat het me vooral weten in de comments!