Faraway was een verrassende hit op Essen Spiel 2023, tegen mijn verwachtingen in. Naast titels als The White Castle, World Wonders, Sky Team en Forest Shuffle, lijkt het erop dat Faraway lang is blijven hangen. Inmiddels is er een Nederlandse versie beschikbaar via White Goblin Games, met vier verschillende voorkanten, dus is het hoog tijd om een kijkje in deze doos te nemen. Is Faraway een belofte van veraf, of kan je deze toch beter van dichtbij bekijken? Laten we een kijkje nemen!

Artikel gaat verder na afbeelding >

Hoe speel je Faraway?

Je begint een potje Faraway met drie kaarten in je hand. Elke ronde speel je één kaart, kijk je of je een bonuskaart krijgt, en pak je een nieuwe kaart uit het midden. Easy peasy, toch? Die kaarten, daar zit het hem echter juist in. Op elke kaart staat namelijk een enorme bak info die ertoe doet. De kaarten die je speelt, kunnen namelijk scoren voor hun kleur, symbolen die erop staan, de kleur van de cirkel om het cijfer in de bovenhoek, of de andere symbolen die erop staan.

Dus dan speel je elke beurt gewoon de kaart met de meeste punten erop, toch? Was het maar zo simpel! Faraway introduceert twee drempels: hoe de beurtvolgorde wordt bepaald, en hoe de scorecondities aangezet worden. Elke kaart heeft een getal in de linkerbovenhoek staan waarmee twee dingen worden bepaald. Allereerst de keuzevolgorde – die loopt van laag naar hoog. Wil je dus als eerste een kaart pakken, dan moet je een lage kaart spelen. Speel je echter een getal dat hoger is dan je vorige getal, dan krijg je een bonuskaart (later meer daarover). En die scorecondities, die hebben ook nog wat om handen.

Faraway onderscheidt zich namelijk het meest van andere draftspellen in hoe de scorefase verloopt. Je scoort aan het einde van acht rondes alle kaarten die je gespeeld hebt in omgekeerde volgorde. Dat wil zeggen, de kaart die je als laatste gespeeld hebt, wordt als eerste gescoord. En al die kaarten die je ervoor gespeeld hebt dan? Die bestaan even niet, je draait die kaarten dicht en negeert wat erop staat. Hun voorkanten kortstondig overgeleverd aan de duistere leegte, naarstig wachtend tot het moment waarop ze weer opengedraaid mogen worden om zo hun potentiële puntenregen over je uit te mogen spuien. Veel scorecondities hebben echter bepaalde symbolen of kleurencombinaties nodig om ‘aan’ te staan, anders scoor je niks! En die symbolen die je nodig hebt, tsjah, die zijn er dus even niet als de kaart op de kop ligt. Hoe ga je dat nou handig doen…

Artikel gaat verder na afbeelding >

Wat is daar bijzonder aan?

De manier waarop de kaarten in Faraway scoren, is ontzettend interessant. Je moet tijdens het spelen namelijk heel goed opletten wat je pakt, wanneer je die kaarten dan speelt, en wat je tegenstander waarschijnlijk gaat pakken. Kaarten met grote scores erop zijn namelijk alleen interessant als je ze ook daadwerkelijk aan kan zetten. Dat maakt de draft ook lastig om goed te navigeren, aangezien je steeds maar beperkte keuze hebt. Maar goed, daar zit natuurlijk de lol – hoe ga ik dit optimaliseren?

Daarnaast zijn de potjes Faraway die ik gespeeld heb zeer divers. Ik heb tot nu toe nog niet het probleem gehad dat er een dominante strategie is ontstaan, iets wat ik wel vaak zie gebeuren bij andere draftspellen. Dat zal deels komen doordat je weinig controle hebt over de volgorde waarin de kaarten langskomen en de beperkte hoeveelheid kaarten die je in een potje speelt, maar ik vind dat toch prettig. Het voelt daarnaast ook niet alsof het spel té balanced is; er zijn zeker rafelrandjes, maar die leiden er niet toe dat je elke keer dezelfde strategie aan het uitvoeren bent. En dat is top, aangezien Faraway daardoor waarschijnlijk een lang leven in je spellenkast beschoren is.

Artikel gaat verder na afbeelding >

Heuvels op de horizon

Ik denk dat ik ook maar gelijk mijn grootste stukje kritiek over Faraway moet aankaarten: Faraway is lastig uit te leggen. Dat is bizar, aangezien het spel eigenlijk heel simpel is. Je speelt een kaart, pakt een nieuwe kaart, kijkt of je bonussen krijgt en gaat door naar de volgende ronde. Het lezen van de icoontjes, het goed uitdelen van de bonus en het goed plannen van je acht kaarten is echter wel lastig voor veel mensen. Althans, de eerste keer. Daarna vliegt iedereen er eigenlijk doorheen en zijn ze in staat om goede scores te behalen. Maar toch, ik vind het jammer dat ik al meer dan één speler heb gehad die niet nog een tweede rondje Faraway willen doen omdat ze het negatieve gevoel van dat eerste potje niet af kunnen schudden.

Mocht je mensen toch zover krijgen dat ze een tweede potje doen, dan ligt het rendement van Faraway erg hoog. Het is een spel waar je snel beter in wordt, en waar je ook écht goed in kan worden. Het voelt in eerste instantie wat willekeurig, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Er zit groot verschil tussen mensen die dit vaker hebben gedaan, en mensen die het voor het eerst spelen. Ervaren mensen zijn beter in staat om kaarten te herkennen waar je naartoe kan bouwen, en zijn beter in staat om een onderbouwde gok te doen om bepaalde kaarten te vinden. Dit is dus typisch een spel waarbij je het eerste spel als een learning game moet zien; niet zo’n ramp ook, aangezien een potje Faraway ongeveer 15 minuten duurt.

Artikel gaat verder na afbeelding >

De olifant in de verte

Ik moet wat bekennen. Ik heb een zonde begaan. Een transgressie gemaakt. Ik, lieve lezer, moet wat aan je toegeven. Ik vind Faraway ontzettend leuk… op Boardgame Arena. Ik heb het daar inmiddels al tientallen keren gespeeld, en de beurten vliegen daar voorbij. Mensen weten wat ze moeten doen, de draft is lekker duidelijk, je krijgt altijd het correcte aantal bonuskaarten toegereikt en het scoren van de kaartjes verloopt altijd zoals het hoort. Dat is in het echt wel anders.

Uitgever Catch Up Games heeft er goed aan gedaan om het spel taalonafhankelijk te maken. Overal staan symbooltjes, de kaarten hebben kleurtjes (die helaas niet kleurenblind-vriendelijk zijn) en de meeste kaarten hebben een manier waarop je punten kan scoren. Het is door die overdaad aan informatie heel makkelijk om iets te missen. Je kijkt over een kaartsymbool heen en vergeet een kaart te pakken. Je interpreteert een manier om punten te scoren verkeerd en laat van alles liggen. Je kijkt over een symbooltje heen en doet het toch verkeerd – aargh! Het is bij mij aan tafel (voor zover ik weet) niet misgegaan, maar dat kwam doordat ik er als een havik bovenop zat. Ben je meer hands-off, dan moet je er echt rekening mee houden dat spelers vervelende fouten gaan maken. Het soort vervelende fouten waardoor ze liever iets gaan spelen wat ze gelijk begrijpen. En dat is jammer, want Faraway is écht leuk.

Artikel gaat verder na afbeelding >

Hoge heuvels, verre landen

Maar goed, waarom dan toch Faraway? Waarom niet Sushi Go!, of Roaring Wilds, of één van de vele andere draft spellen? Het zit hem voor mij in hoe de punten gescoord worden; dat werkt echt heel goed. Ik word bij dit soort spellen constant afgeleid door alle punten die ik kan scoren, waardoor ik steeds voor een dilemma kom te staan: neem ik kaart A voor minder punten en geen risico, of neem ik kaart B voor meer punten en meer risico? Een heerlijk dilemma, waardoor je elk spel weer moeilijke keuzes moet maken.

En die moeilijke keuzes, die zorgen er uiteindelijk voor dat je terug blijft komen bij Faraway. De kaarten komen elke keer met een andere volgorde in het spel, waardoor je elk spel in gaat met andere prioriteiten. De ene keer probeer ik symbolen bij elkaar te graaien voor één grote puntenexplosie, terwijl ik de andere keer stukjes en beetjes bij elkaar moet graaien voor een respectabele score – en beide benaderingen kunnen winnen! Er zit een hoop rendement in Faraway, iets wat mij verbaasde toen ik het formaat van de doos zag.

Artikel gaat verder na afbeelding >

Gameplay: Faraway speelt soepel, en kan (doordat de volgorde waarin kaarten langskomen elk spel anders is) steeds nieuwe, interessante vragen stellen. Vragen die je ook steeds beter weet te beantwoorden als je een paar potjes achter de rug hebt zitten.

Speelbaarheid: het goed navigeren van de scorefase is in eerste instantie voor veel mensen lastig, maar daarna vlieg je erdoorheen. Een groot deel van het spel gebeurt ook simultaan, waardoor je eigenlijk constant aan het spelen bent. Het spel geeft wel ruimte voor keuzeverlamming, maar daar kan je andere spelers doorheen helpen.

Duurzaamheid: ik kan me goed voorstellen dat Faraway iemand z’n favoriete draftspel is. Het spel biedt diepgang zonder dat je een uitgestippeld pad aan het bewandelen bent, en ik denk ook dat mensen hier écht goed in kunnen worden. Ik denk dat je lang plezier kan hebben van Faraway.

Prijs/kwaliteit: naast dat er duidelijk geld uitgetrokken is voor goede artwork en graphic design, zijn de kaarten ook van goede kwaliteit. Ik vind de doos wel te groot voor wat het is, en de vier verschillende covers geven ruimte tot verwarring, maar goed. Je krijgt qua gameplay bij Faraway echt waar voor je geld.

Handleiding: de handleiding bij Faraway is lekker duidelijk, geeft goede voorbeelden en zorgt ervoor dat je snel kan gaan spelen. De schrijver van het regelboek lijkt zich te realiseren dat de scorefase de meeste problemen op gaat leveren, en is daar dus heel duidelijk over. Ik had echter wel graag gezien dat ze degene die het spel uitlegt tools of tips gaven over het aanvliegen van de uitleg; ze lijken te snappen dat hier de grootste horde zit, laat ons dan andere mensen ook over die horde helpen.

Faraway is echt een topper. Een relatief compact doosje wat je snel uitpakt, uitlegt, speelt en weer opnieuw klaarlegt. Daarbij zit er ook veel gameplay in dat kleine doosje! Spelers die zich over een initieel gevoel van willekeurigheid en onhandigheid kunnen zetten, gaan een spel vinden met veel diepgang en rendement. Faraway legt het in mijn spellenkast af tegen The Vale of Eternity, maar het scheelde weinig. Faraway krijgt van mij een bijzonder warme aanrader.

Artikel gaat verder na afbeelding >

Wat ik verder nog kwijt wil

Spiel 2024 was ook weer een goede beurs voor Look Out Games. Naast de eerste uitbreiding voor Faraway hebben ze ook Castle Combo uitgebracht, de spirituele opvolger van Faraway. Mijn onderbuikgevoel zegt dat we in de nabije toekomst daar wat over mogen lezen van Christiaan. Ik heb de uitbreiding op dit moment nog niet gespeeld, maar mijn verwachtingen zijn hooggespannen!

Ik heb het hierboven wel aangestipt, maar wil toch nog even terugkomen op het feit dat ervoor gekozen is om vier verschillende doosjes uit te brengen voor Faraway, ondanks dat de inhoud van alle vier die doosjes volledig identiek is. Ik begrijp die keuze niet helemaal; dat schept toch alleen maar verwarring bij mensen die zich niet eerst volledig in zo’n spel verdiepen? Ik ben dan ook razend benieuwd wat de marketingoverwegingen daarachter zijn. Wat zijn de baten, en wegen die op tegen de kosten van zo’n keuze? Ik hoop niet dat het gedaan wordt in de hoop dat mensen dan maar alle vier de spellen kopen, want met dat soort anti-consumenten geneuzel ben ik gelijk klaar.

Wat vind jij?

Heb jij Faraway gespeeld? Wat is jouw favoriete draftspel, en waar ligt dat dan aan? Wat is de meest afgelegen plek die jij bezocht hebt, en heb je daar dan ook spelletjes gespeeld? Laat het me vooral weten in de comments!